Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Το κράξιμο της αρχικαρακάξας! Ου... γελοία!


Κρα εμένα και μόνο εμέναν σήμερα. Που θεωρώ ότι γνωρίζω καλά κάποια πράματα! Εδώ βαράμε κεφάλι στον τοίχο με φόρα παρακαλώ!

Κράζοντας από δω, κράζοντας από εκεί χάθηκα στα δικά μου. Στα δικά μου ξέρω, γνωρίζω, απαντώ! Και ξάφνου μια αναλαμπή που οδηγεί σε πλήρη συνειδητότητα και «πουφ» σκάει η φούσκα. Και είμαι εγώ με μένα, για μένα. Ουπς. Μια απροσεξία, δική μου προφανώς, οδήγησε σε μια ανακατωσούρα και ένα ντόμινο άρχισε να ξεδιπλώνεται εμπρός μου. 

Μπαμ! Ένα μεγάλο και βροντερό μπαμ εντός μου τώρα. Για να τρομάξω, να απορήσω, να διερωτηθώ, να ερωτηθώ και να σιωπήσω! Λάθη γίνονται μωρέ… και παραβλέψεις. Και όλοι χρωστάνε σε όλους. Μα εγώ αγχώνομαι. Προβληματίζομαι και αναστατώνομαι ψυχικά και σωματικά!"Εδώ η Ελλάδα χρωστάει σε όλη την Ευρώπη και είναι χαλαρή εσύ θα πνιγείς σε μια κουταλιά νερό;" Ξεστομίζει ο ήρωας (ναι, αυτή την στιγμή είναι) άντρας μου. Συμφωνεί και η μάνα μου. Και μένω με την απορία στην μούρη!
 
Άντε τώρα μωρή να πλύνεις κανα πιάτο, να φτιάξεις κανα κέικ και άλλη φορά άσε τους «ξερόλες» του είδους να ασχολούνται με πάσις φύσεως οικονομικά θέματα. Αφού εσύ δεν το έχεις, σε απολύσανε θυμάσαι – το δεν έχουμε πελάτες προφανώς χρησιμοποιήθηκε για να μην σε προσβάλλουν, και η όμορφη κατά τ’άλλα συστατική επιστολή για να σου κλείσουν τα μάτια. Αν ήσουν τόσο καλή σιγά μην σε άφηναν να φύγεις!

 
Είμαι η Μαρίνα. Και ενίοτε είμαι γελοία. Και ηλίθια. Και ξανά γελοία. Και ξανά ηλίθια. Με καλές πάντα προθέσεις!

1 σχόλιο:

Σχόλια