Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Εγώ η σκύλα.



Μια γυναίκα μπορεί να υπάρξει ρομαντική, πεζή, ευαίσθητη, αναίσθητη, αγαπησιάρα, ψυχρή, ερωτική, ξενέρωτη. Πάντα ανάλογα με τις περιστάσεις. Έρχεται όμως μια στιγμή που επιβάλλεται να επιλέξεις μόνο ένα χαρακτηριστικό. Αυτό που θα είσαι εσύ, που θα σε κάνει να ξεχωρίζεις από όλες τις υπόλοιπες. Να βρεις το δικό σου προσωπικό στοιχείο, που θα σε συνοδεύει την υπόλοιπη ζωή σου. Κρίσιμο σημείο για τη ζωή κάθε γυναίκας, γι αυτό καλό θα ναι να είμαστε προσεχτικές.
Σήμερα είναι η δική μου στιγμή. Ψάχνω το δικό μου μοναδικό χαρακτηριστικό. Κλείνω τα μάτια και αναπολώ περασμένες στιγμές, στιγμές που θα με οδηγήσουν στη σωστή επιλογή.

Εγώ η ευγενική, ένα πρωί σε δημόσια υπηρεσία:
Ήμουν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη όταν έπρεπε να περάσω από μια δημόσια υπηρεσία για να παραλάβω κάποια έγγραφα – την ανεργία μου μέσα. Πλησιάζοντας το κτήριο, με χαρά διαπίστωσα ότι η ουρά έφτανε μέχρι έξω. Είπα να είμαι ευγενική και να μην εκμεταλλευτώ την κατάστασή μου. Πήρα το χαρτάκι με τον αριθμό μου και έψαξα η γυναίκα για μια καρέκλα να κάτσω μιας και η κοιλιά μου (τούμπανο παρακαλώ) ήταν ασήκωτη. Η καρέκλα σε δημόσια υπηρεσία είναι προνόμιο μόνο των εργαζομένων. Εκεί που καταριόμουνα την ώρα και την στιγμή που αποφάσισα να γίνω ευγενική βλέπω να φεύγει πολύ γρήγορα ο κόσμος. 

Μωρέ τι έγινε; Σκέφτομαι, αποφάσισαν να δουλέψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι; 

Ο κόσμος όμως έφευγε με φόρα και νεύρα. 

-          Συγνώμη έγινε κάτι; Ρωτάω έναν κύριο την ίδια στιγμή που κατάλαβα ότι ΔΕΝ αποφάσισαν να δουλέψουν οι υπάλληλοι.

-          Κάνουν απεργία κοπέλα μου από τις 11 και μετά. Τι περίμενες στην κατάστασή σου τόση ώρα έπρεπε να πας μπροστά!

Δεν χρειάζεται να σας πω ότι έπρεπε να ξαναπάω για να κάνω δουλειά μου.

Εγώ η ευαίσθητη φίλη σε ρόλο παρηγορήτρας:

Χώρισε μια φίλη μου μετά από δέκα χρόνια σχέσης. Σαν σωστή και καλή φίλη τα παράτησα όλα για να είμαι μαζί της. Κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι, ακούγαμε το βράδυ καψουροτράγουδα και λέγαμε τα ίδια και τα ίδια ή μάλλον καλύτερα άκουγα τα ίδια και τα ίδια. Την φρόντιζα, την πήγαινα βόλτα, δέχτηκα να γίνω ο τοίχος των εσώψυχών της, έσκισα μαζί της φωτογραφίες, έβριζα μαζί της τον αθεόφοβο που την πήρε κοριτσάκι και την παράτησε την στιγμή που θα έπρεπε να της περάσει βέρα, ξυπνούσα χαράματα για να την παρηγορήσω σε στιγμές πανικού. Άντεχα, γιατί ήμουν η ευαίσθητη φίλη μέχρι τη μέρα που αυτός γύρισε πίσω και καλά μετανιωμένος. Με το που άνοιξα την πόρτα και τον είδα τον έστειλα στον αγύριστο μόνο και μόνο, γιατί αυτό μου ζήτησε η φίλη μου. Η συνέχεια να είναι δραματική και εις βάρος μου, εφόσον η φίλη μου πίστευε ότι δεν θέλω την ευτυχία της, την ζηλεύω και για αυτό το λόγο δεν την άφησα να τον δει! 

Είναι  περιττό να σας πω ότι μάζεψα τα πραγματάκια μου και την «έκανα», ενώ έμαθα στην πορεία ότι αυτοί τα ξαναβρήκαν. Οκ μέχρι τώρα έχουν χωρίσει άλλες δέκα φορές αλλά αυτό δεν παίζει, εγώ έφταιγα!!

Εγώ ο στοργικός άνθρωπος/βλήμα:

Έχω την τάση να πιστεύω στους ανθρώπους και να τους δικαιολογώ για τα πάντα. Γι αυτό σε όποιον και να γνωρίζω έχω να λέω κάτι καλό. Αυτό βέβαια με έχει οδηγήσει σε καταστάσεις καθημερινής τρέλας καθώς θέλω να βοηθήσω την τάδε που πάσχει ο άντρας της απο το τάδε, την παράλλη που την χτυπάει και την άλλη που δεν έχουν σπίτι της να φάνε. Και έτσι προσφέρω κάθε φορά οτι μπορώ, συμπάσχω μαζί τους και χαλάω την δική μου ζαχαρένια. Στην πορεία ανακαλύπτω οτι η τάδε έχει γκόμενο, η άλλη παίρνει πράγματα απο τρίτους και τα πουλάει και η παράλλη ψάχνει εποχιακές φίλες!

Και εκεί τα παίρνω! Λαμβάνω την μεγάλη απόφαση απο αρνί να μετατραπώ σε σκύλα! Σκύλα, με τα όλα της! Παρατάω τα "θύματα", αγνοώ τις ψεύτικες κλάψες και διεκδικώ οτι μου ανήκει! Κάθομαι τώρα και σκέφτομαι οτι αν υπήρξα απο την αρχή σκύλα θα είχα τελειώσει μια ώρα αρχίτερα στην δημόσια υπηρεσία, ανούσιες φιλίες δεν θα έκανα και ούτε θα ανάλωνα το χρόνο μου σε ήδη χαμένες καταστάσεις. Απο την άλλη, όλα εμπειρίες είναι και έπαθα για να μάθω τα καλύτερα!
                  
Κρατώ λοιπόν απο όλα το τελευταία και καλύτερο χαρακτηριστικό και επιλέγω να είμαι ΕΓΩ, Η ΣΚΥΛΑ. Είναι βαρύ το αναγνωρίζω, αλλά τουλάχιστον έτσι θα είμαι ευτυχισμένη, γιατί μαζί με το σκύλα ταιριάζει απόλυτα και η λέξη παρτάκιας (με σεβασμό στον δίπλα) που οδηγεί σε προσωπική ευτυχία.

1 σχόλιο:

Σχόλια