Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Που πας μωρή με το εικοσάρικο;





Η αλήθεια είναι ότι έχεις μιαν αδυναμία στα καλλυντικά. Γι αυτό και αποφεύγεις τα γνωστά μαγαζιά, γιατί δεν έχεις μια πάνω σου. Προκειμένου να βγεις για καφέ, βάζεις όλα τα υπόλοιπα στο περιθώριο. Για να κόψεις το τσιγάρο βέβαια ακόμα ούτε λόγος. Τέλος πάντων…


Ξυπνάς μια μέρα όπως και κάθε μέρα και πας κουνιστή και λυγιστή στο γραφείο σου. Δουλεύεις, χαζεύοντας και λίγο στο φέις έτσι μωρέ μπας και περάσει καλύτερα (ή γρηγορότερα) η μέρα και επιτέλους φτάνει το μεσημέρι. Αποφασίζεις σήμερα που είσαι ζάμπλουτη - ένα ολόκληρο εικοσάρικο σε περιμένει στην εσωτερική τσέπη της τσάντας σου – να βγεις έξω για ένα καφέ και γρήγορο σνακ. Μόνη σου! Έχεις ανάγκη την μοναξιά τώρα. Περπατάς στα τακούνια σου, και αναθεματίζεις το φύλο σου κάθε φορά που χτυπάς στον κάλο. Φοράς γυαλιά ηλίου κι ας μην έχει ήλιο! Δεν έχει σημασία σου λέει, φτάνει Μάης πότε θα τα φορέσω; Απέναντι σου με κατεύθυνση εσένα δυο δεσποινίδες νεαρές σε ηλικία, σε καρφώνουν. 


Ωραία κοπέλα είσαι, σκέφτεσαι θα θαυμάζουν την αιθέρια ύπαρξη σου. Αμ δε! 


-          Συγνώμη να σας ρωτήσουμε λίγο κάτι;


-          Παρακαλώ, απαντάς εσύ με την μία. Ευκαιρία να καθυστερήσεις λίγο ακόμα στη δουλειά. 


-          Διαφημίζουμε ένα νέο μαγαζί που ανοίγει στην περιοχή με καλλυντικά. Θα σας ενδιέφερε;


-          Μμμμ.. δηλαδή;


-          Να, σου λέει η μία, διαθέτουμε επώνυμα προϊόντα σε τιμές κόστους, και σας κάνουμε και με κάθε αγορά δωράκι άλλα δυο επώνυμα προϊόντα.  Ένα εκ των οποίων είναι άρωμα!


Επώνυμα προϊόντα. Επώνυμα προϊόντα. Από πότε έχεις να αγοράσεις επώνυμα προϊόντα. Από πότε έχει το προσωπάκι σου να πασαλειφτεί με εκείνο το πανάκριβο μεικ απ με την βελούδινη υφή. Από πότε τα χειλάκια σου έχουν να βαφτούν με εκείνο το απαλό κραγιόν. Από πότε έχεις να μοσχομυρίσεις εκείνο το υπέροχο άρωμα;;;;


-          Βέβαια και με ενδιαφέρει, απαντάς με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.


-          Τέλεια απαντούν και οι άλλες δυο με μια φωνή και ένα χαμόγελο μεγαλύτερο από το δικό σου.


Δίνεις και εσύ το εικοσάευρώ σου για να πάρεις το πανάκριβο κραγιόν σε προσφορά. Σου δίνουν και ένα άρωμα (100 μλ παρακαλώ!) και ένα μολύβι ματιών. ΟΛΑ ΕΠΩΝΥΜΑ. Γεμίζει το μέσα σου χαρά, το έξω σου  ευτυχία και κάνεις μεταβολή για την δουλειά. Μπαίνεις στο γραφείο χορτασμένη από ευφορία. Κάθεσαι και βγάζεις τα μαγικά νέα επώνυμα αποκτήματα σου στο γραφείο. Τι τα πήρες για να τα κρύβεις; Η ξινή συνάδελφος τους ρίχνει μια φευγαλέα ματιά. 


-          Μόλις τα πήρα, της ανακοινώνεις μπας και σκάσει από την ζήλια της!

-          Καλά να πάθεις, σου απαντάει αυτή!


-          Τι θες να πεις; Λες κοιτώντας την με το μισό σου μάτι!


-          Πόσο σου πήραν; 10; 20; 30; Ευρώ; Πετάει αυτή!


-          20! Αλλά εσύ γιατί το λες με αυτό το ύφος.


-          Γιατί όλες την πατήσαμε γλυκιά μου… είναι μούφα!
 

-          Αποκλείεται… δες τι γράφει!


-          Και εσύ δες πως είναι; Κοίτα κουτί. Κοίτα πλαστικούρα! Βρωμάει!


     Το χαμόγελο εξαφανίζεται, το στομάχι σου αρχίζει να διαμαρτύρεται. Τα πιάνεις, τα γυρνάς τούμπα. Τα αγγίζεις ξανά και ξανά για να επιβεβαιώσεις όλα όσα σου είπε η ξινή. Μουτρώνεις. Πιάστηκες κορόιδο. ΕΣΥ! Κορόιδο. Από την τόση σου ανάγκη να πασαλειφτείς επώνυμα, πασαλείφτηκες κοροϊδία.  Κι αυτές θα γελούν. Και θα πίνουν καφέ και θα τρώνε σνακ με το εικοσάρικο σου. ΣΟΥ. ΣΟΥ. ΣΟΥ. 



-          Εντάξει μωρέ πως κάνεις έτσι; Σου λέει πάλι η ξινή. Ούτε η πρώτη είσαι, ούτε η τελευταία. Ο κόσμος γέμισε χαζούς!


Δες λες κουβέντα. Σηκώνεσαι και πας στην κουζίνα. Ετοιμάζεις τον απαίσιο καφέ του γραφείου, και ένα τοστ. Γιατί η ευφορία χωνεύτηκε απότομα και βίαια και το στομάχι συνεχίζει να γουργουρίζει.  Κλαις για το εικοσάρικο. Κλαις για την κατάντια σου… Κλαις για τις ψεύτικες ανάγκες σου. Κλαις για την αλήθεια σου.



ΥΠ. Τα ακριβά καλλυντικά δεν καλυτερεύουν την μούρη μας αν αυτή είναι συνέχεια μουτρωμένη. Ούτε χαρίζουν χαμόγελα. Και τα χαμόγελα είναι το μεγαλύτερο όπλο της ομορφιάς μας γυναίκες. Γι αυτό άστε τα επώνυμα πασαλείμματα και πασαλειφτείτε το τζάμπα, αυτό  J!!

2 σχόλια:

Σχόλια