Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Μάνα στο κρεβάτι!

Πες το μην ντρέπεσαι. Καθε βραδυ πριν κοιμηθείς κλείνεις τα μάτια και παρακαλάς το Μορφέα να περασει προς τα μέρη σου. Η αλήθεια ειναι πως με την τοση κούραση που κουβαλάς αναμένεις να ξεραθείς επι τόπου. Κι όμως. Αυτές οι άτιμες οι σκεψεις σε στοιχειώνουν:
- έβαλα Πλυντηριο;
- τα παιδιά ειναι σκεπασμένα καλα;
- λες να φτιάξω καμια μακαρονάδα αυριο;
- απογευματινό εχω για τα παιδιά ή θα τρέχω παλι το πρωι στο φουρνο;
- ωχ τον θερμοσίφωνα τον άφησα ανοιχτό;
- λες να ακυρώσω την αποτριχωση αυριο; Καλύτερα να σιδέρωσω 
- φρούτα πρεπει οπωσδήποτε αυριο να παω μανάβικο 
- με την ΕΦΗ μιλησα; Τι εγινε τελικα με τη δουλεια της; Τι φίλη ειμαι; Θα νομίζει πως την ξεχασα...

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Ώρα καλή τζι ωρά χρυσή...


Οι περισσότερες γυναίκες έχουν φανταστεί την ζωή τους δίπλα σε έναν πρίγκιπα. Ναι! Δεν ξέρω αν φταίει η Σταχτοπούτα και η Χιονάτη μα μεγαλώνοντας όλες μας περιμέναμε αυτόν τον πρίγκιπα που θα μας οδηγούσε στην ευτυχία… Ποιος είπε πως η ευτυχία πηγάζει στον εσωτερικό κόσμο του καθενός μας; Πολλοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι βρίσκεται στο πρόσωπο του πρίγκιπα μας. Και θα την συναντήσουμε μόνο αν γίνουμε οι δικές του πριγκίπισσες!

Ερχόμενες στον κόσμο των «μεγάλων» συνειδητοποιήσαμε πως αυτός ο πρίγκιπας όλο και απομακρύνεται από μας. Είτε γιατί χάρισε την καρδιά του σε άλλη πριγκίπισσα, είτε γιατί μετανάστευσε σε άλλη χώρα, είτε επειδή στην τελική δεν υπάρχει!

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Ζήτω οι επαναστάτες!


Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και παρελαύνουν τα στάτους των αγανακτισμένων Ελλήνων με την κυβέρνηση. Παλιοί κυβερνώντες βρίζουν τους νέους και οι νέοι βροντοφωνάζουν το μεγαλείο της δικής τους επιτυχίας σαν κυβέρνηση. Οι δε απλοί λαικοί σαν και του λόγου μου, κρύβονται πίσω από τον υπολογιστή δίνοντας την δική τους επανάσταση. Και τρέμουν όλοι! Ναι σας λέω. Χαμός γίνεται! Γιατί η επανάσταση του πληκτρολογίου είναι μακράν η δυσκολότερη. Έχουν πιαστεί τα δάχτυλα κυρία μου από το χτύπημα στο πληκτρολόγιο σου λέω. Τάκα, τάκα πονοκέφαλος θα  μου 'ρθει στο τέλος! Το μυαλό ρέει ακατάπαυστα και η γλώσσα επίσης, και να σου οι λέξεις, να σου οι προτάσεις, να σου και η αγανάκτηση

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Βλακα ε βλακα!


 Όταν γνωρίζεις μια γυναίκα στο μπαρ και φεύγοντας για να πάτε στα αυτοκίνητα σας τη βουτάς και τη φιλάς άτσαλα υπό το εκτυφλωτικό φως του στύλου της ΔΕΗ, τότε το επόμενο πρωί της στέλνεις μια καλημέρα βλάκα ε βλάκα!


Διαφορετικά, να μάθεις να ελέγχεις την κωλοπιλάλα σου!
Να μάθεις να περιμένεις, να πλησιάζεις με σεβασμό και να διαχειρίζεσαι με ευγένεια το φύλο που σε έφερε στον κόσμο.
Και αν δε ξέρεις πως να το κάνεις αυτό, να πας να μάθεις τρόπους!
Να πας να βρεις έναν γέροντα να σε διδάξει πως φλερτάρουν και πως διεκδικούν μια γυναίκα.

Ο έρωτας, του έρωτα, ω έρωτα!




Γρήγορες κοφτές ανάσες. Τα στήθια τραντάζονται, το στομάχι ανακατεύεται, το στόμα στεγνώνει, τα μάτια τσούζουν, τα χέρια τρέμουν και το μυαλό εκπέμπει σε άλλες συχνότητες, ακαταλαβίστικες. Σμίγεις τα δάχτυλα σε μια προσπάθεια να ηρεμήσεις. Το πάνω χείλος δαγκώνει το κάτω και το σαγόνι σου κινείται ακατάστατα. Κοίτας γύρω περίεργα. Φέρνεις τα μαλλιά στο πλάι κι αρχίζεις να παίζεις μαζί τους. Ανασηκώνεις λίγο τους ώμους. Βαθιά ανάσα. Εκπνοή. Κάθεσαι. Τα πόδια χτυπούν το πάτωμα ρυθμικά. Νιώθεις ένα κόμπο να κόβει βόλτα από το στομάχι στο στήθος, πιο ψηλά στο λαιμό και μετά στραβοκαταπίνεις. Κοιτάς έξω το τζάμι, βλέπεις το είδωλο σου και ισιώνεις λίγο μαλλί. Σουφρώνεις την μύτη. Πιο βαθιά ανάσα. Κοιτάς το ρολόι. Έχεις έρθει δέκα λεπτά νωρίτερα είναι γεγονός. 

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Τσούπρες μάζωξη και πάμε!



Η μια δεν έχει γκόμενο, η άλλη θέλει  να απομονωθεί λίγο από άντρα, παιδιά και γατιά και η άλλη επιθυμεί τρελό ξενύχτι σε έξαλλους ρυθμούς για να ξελαμπικάρει. Οι ανάγκες όλων μας διαφέρουν. Αυτή που έχει άντρα και παιδιά αποζητά λίγο και την μοναξιά και η άλλη που είναι μόνη της έχει ανάγκη από γκόμενο (σχέση, αγάπη, ρομάντζο, λίγο από όλα!). Καλά για εκείνη με το ξενύχτι δεν το αναλύω περισσότερο. Αν δεν το ‘χει κάψει το μηχάνημα, θα πρέπει να προβληματιστεί για την ηλικία, τις προτεραιότητες και τα θέλω της. 

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Πετάει ο Γαίδαρός ; Πετάει!


Προς θεού ΜΗ!
Αν κάνετε κάτι τέτοιο, αν εξηγείται τα ίδια και τα ίδια στους ίδιους ανθρώπους, σταματήστε το αμέσως!
Για κανένα λόγο και για τίποτα δεν αξίζει να σπαταλάτε τον χρόνο και την πολύτιμη ενέργεια σας να αναλύετε ξανά και ξανά τα ίδια σε άτομα που δεν έχουν την υποδοχή να καταλάβουν.
Είναι σα να προσπαθείς να βάλεις ένα κλειδί σε μια κλειδαριά που δεν αρμόζει.
Είναι μάταιο!

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Την γενιά μας μέσα!




Έφτασε η ώρα να κράξω εμένα, εσένα και τον παραδίπλα ρε φίλε, όλη μας την γενιά, ακόμα και την προηγούμενη για την ανευθυνότητα που δείχνουμε προς το άτομο μας και προς τους γύρω μας!

Θέλω να κράξω δυνατά και βροντερά ΕΣΕΝΑ που έχεις περάσει τα τριάντα, πολλές φορές τολμάς να πατήσεις και τα σαράντα και για ανεξαρτησία ούτε λόγος. Είσαι ακόμα κολλημένος στο βρακί της μάνας σου και δεν λες να κόψεις τον ομφάλιο λώρο. Επιμένεις να θέλεις να ζεις μαζί της κι αν δεν είναι εφικτό κινείς γη και ουρανό να μένεις από πάνω της κι αν δεν κάτσει ούτε αυτό, καταριέσαι την ώρα και την στιγμή που χρειάστηκε να μείνεις σε ένα σπίτι ένα ολόκληρο τετράγωνο μακριά της!

Πότε θα κάνει Βρεκεκέξ ;;

Κορίτσια τι γίνεται
‘Ηρθε το καλοκαίρι (λέμε τώρα..) και θα μας βρει στις πλαζ μόνες?
Που είναι βρε τ’ αγόρι να συμπληρώσει το λίγο κρασί και το λίγο θάλασσα?Που είναι ο άντρας που θα μας πιάσει από το χέρι να περπατήσουμε στον ήλιο του μεσημεριού?
Που είναι οεο?

Λοιπόν καλές μου..
Υπάρχει!
Ναι σίγουρα κάπου υπάρχει το μικρό μας βατραχάκι.
Απλώς πρέπει να έχουμε τις ματάρες μας ανοιχτές!
Και δεν εννοώ τις ματάρες αυτές που βάζουμε μάσκαρα..
Εννοώ τα μάτια της καρδιάς μας!
Ναι! Αυτής της δόλιας καρδιάς που την πνίγει η μοναξιά.
Να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά της καρδιάς μας ανοιχτά για να ακούσουμε το βρεκεκεξ!
Γιατί ο βάτραχος μας ξαναλέω ΥΠΑΡΧΕΙ!

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Κρα σε όσους κράζουν!


Σήμερα η ρομαντική καρακάξα της παρέας, γίνεται φλατ γιατί έχει κέφια να κράξει στεγνά.
Θέλω να κράξω χύμα και τσουβαλάτα εκείνους που κράζουν βουβά ή δυνατά όλους τους υπόλοιπους.


Κράζω όλους όσους δεν αποδέχονται τη διαφορετικότητα του άλλου!
Κράζω όλους όσους δεν σέβονται τη μοναδικότητα του άλλου!
Κράζω όλους όσους δεν εκτιμούν τις θετικές πλευρές του άλλου!
Κράζω όσους κράζουν με κακεντρέχια και επικριση!

Ανοίγω το στόμα μου και βγάζω μια δυνατή κραυγή να φύγουν από μπροστά μου όσοι κρίνουν και σχολιάζουν, ενώ με μια τσουγκράνα ξύνουν και  τα πετσιά τους.
Χτυπάω παλαμάκια για να κάτσει ο καθένας στη θέση του και να κοιτάξει τη δουλειά του.
Την καμπούρα του που λέει και ο λαός!

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Που πας ρε Καραμήτρο;

Ελλάδα 2015. Οικονομική κρίση. Δεν έχεις μια αλλά το Κολωνάκι Κολωνάκι! Γιατί ρε φίλε μια χαρά έχεις και εσύ στη ζωή, να είσαι δήθεν!

Δήθεν θαμώνας Κολωνακίου, με τις μάρκες σου -αλα Santa Barbara Αιγάλεω, παρακαλώ-, με την κορμοστασιά και την λεβεντιά σου! Πληρώνεις τον καφέ και κόβεις την ΔΕΗ, γιατί αυτό αξίζει ρε φίλε. ΑΥΤΟ! Να περιφέρεσαι στα σοκάκια του Κολωνακίου, κι ας έχουν κλείσει τα μισά μαγαζιά. Να ζητάς ένα ελληνικό σκέτο, από φόβο μήπως και χρεώνουν επιπλέον την ζάχαρη. Και στο τέλος να πληρώνεις τον καφέ, μετρώντας ένα ένα τα κέρματα. Ζωάρα! 

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

Μάνα μεταλλαγμένη, εν δράσει!



Και με τα πολλά (ή τα λίγα) τα καταφέρνεις και μένεις έγκυος! Χαίρεσαι, συγκινείσαι κι όλα τα σχετικά. Ο καιρός περνά και εσύ φουσκώνεις μη έχοντας άλλη επιλογή και όλη αυτή την περίοδο περιφέρεσαι σε μαγαζιά με μωρουδιακά έτσι για να μπεις στο κλίμα.

Και εκεί, την ώρα που χαζεύεις ένα καρότσι και αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνει για να κοστίζει τόσο σκάει δίπλα σου ένα ζευγάρι. Εσύ κοιτάς το καρότσι και ο άλλος χαζεύει και χαϊδεύει την κοιλιά της γυναίκας του. Πόσο τρυφερή στιγμή αλήθεια…
  • Μωρό μου, της λέει, πόσο βδομάδων είπαμε είσαι τώρα;
  • 22 αγάπη μου… 
  • Πω πω.. πως περνά ο καιρός, συνεχίζει αυτός χαϊδεύοντας πάντα την κοιλιά.
  • Ξέρεις, διάβασα στο βιβλίο μου ότι το μωράκι μας τώρα θα είναι περίπου 26-28 εκατοστά και θα ζυγίζει 425-450 γραμμάρια… Το ξέρεις ότι τα νυχάκια του θα έχουν βγει κιόλας;;; Απλά θα μεγαλώνουν όσο πάει…
 Έκπληκτος αυτός. Κόκκαλο εσύ. 

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Αναπάντητο SMS? ΠΟΤΕ!












Του στείλατε μήνυμα και δε σας απαντά?
Τροποποίηση ονόματος επαφής με: ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ !

 Σε αυτή την τροποποίηση κάντε ντου φίλες μου και αντικαταστήστε το όνομα αυτού που έχει δει το sms σας και δεν έχει μπει στον κόπο να απαντήσει (αναφαίρετο δικαίωμα του βέβαια αλλά και σεις με τα δίκαια σας).
Μπορεί η τεχνολογία να είναι πεζή όμως τα όσα μεταφέρει πηγάζουν από το συναίσθημα και την ψυχούλα μας. 
Έχουν κίνητρο κάποια ρημάδα ανάγκη μας.
Θέλουμε να επικοινωνήσουμε! 

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Φίλες φίδια και χταπόδια!

Μεγαλώνοντας κάνεις φίλους. Καλούς, κακούς, σκάρτους και χρυσούς! Μαθαίνεις, παθαίνεις και προχωράς. Μέχρις ότου να γίνει όμως αυτό πληγώνεσαι αφόρητα. Πληγώνεσαι για κάθε στιγμή που αφιέρωσες σε άτομα που τελικά μόνο σου ρουφούσαν ενέργεια. Πληγώνεσαι για κάθε θέλω τους που έτρεξες να εκπληρώσεις, την στιγμή που εκείνοι έκαναν πίσω σε κάθε δικό σου. Πληγώνεσαι για όλα εκείνα που πίστευες ότι είχες και στην τελική ποτέ δεν απέκτησες!

Επάγγελμα σύζυγος πλουσίου...!



Την βλέπεις. Ντυμένη πάντα στην τρίχα, με επώνυμα ρούχα συνήθως. Πασαλειμμένη με κάθε ντελικάτη κρέμα που κυκλοφορεί και με τις νέες τάσεις στο μακιγιάζ. Έχει ένα χαζό ψεύτικο χαμόγελο, που αναρωτιέσαι αν είναι λόγω σιλικόνης στα χείλη ή από το τελευταίο μποτοξάκι που έκανε!Μιλάει για τα πάντα όσα παίζουν στην τηλεόραση, ξέρει κάθε κουτσομπολιό της πόλης, της χώρας και εννοείται της γειτονιάς. Δεν μαγειρεύει ποτέ, γιατί το θεωρεί μπανάλ. Γιατί άλλωστε υπάρχουν τα ντελίβερι; Από σούσι μέχρι σουβλάκι μπορεί να έχει και το λέει με καμάρι. 
 
Ξέρει ότι ο άντρας της γυρνάει από κανάτα σε κανάτα, μα κάνει την ανήξερη. Τις περισσότερες φορές. Ναι. Γιατί υπάρχουν και εκείνες οι φορές που την βλέπεις να σου το παραδέχεται η ίδια. Ας κάνει, λέει, το κέφι του άντρας είναι. Στο κάτω κάτω της γραφής το βράδυ , πλάι της θα κοιμηθεί. Δεν πρόκειται να την χωρίσει ποτέ.

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Θέλεις να γίνεις η νονά μου;

Το να είσαι νονός νονά είναι ίσως απο τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή μας. Το πόσο το αναγνωρίζουμε αυτό εγώ, εσύ και ο άλλος είναι ένα διαφορετικό κομμάτι. 

Συνηθίζεται κάποιοι να βαφτίζουν τα παιδιά φίλων, αδελφών, ξαδέλφων με βάση όμως τι; Το πόσο γουστάρει τελικά ο ένας τον άλλον; Χμ.. το πόσο αντέχει το πορτοφόλι του ενός και του άλλου; Ξανά χμ...

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

YOLO – You Only Live Once



Είναι κάποιες ψυχές που έρχονται σε τούτο το ρημαδοκόσμο για να ταλαιπωρούνται. Ή μήπως κάνω λάθος και τελικά αυτές οι ψυχές έρχονται για να μάθουν σε εμάς τους ανήξερους την ουσία και την ποιότητα ζωής που οφείλουμε να έχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι;;

Μεγαλώνοντας θαύμαζα διάφορα είδη ανθρώπων. Ναι. Στην αρχή θαύμαζα κάθε φάτσα που μου πρόβαλλαν ή μάλλον επέβαλλαν τα ΜΜΕ. Είχα μια τάση να θεωρώ ότι όλες αυτές οι φάτσες ήταν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Θεωρούσα ότι το μόνιμο χαμόγελο που κουβαλούσαν στην μούρη τους δήλωνε το μεγαλείο της ευτυχίας τους και ήθελα να γίνω σαν αυτούς.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Φτάνει με την όποια "Μπαρμπι"....!



Θέλω μια κούκλα για τις κόρες μου διαφορετική, πιο αληθινή, πιο ξεχωριστή. Μια κούκλα που δεν θα είναι ανορεξικιά, δεν θα είναι βαμμένη , και δεν θα φοράει φανταχτερά ρούχα. 

Θέλω μια κούκλα χωρίς άμαξα, χωρίς ιππότες, χωρίς πρίγκιπες και χωρίς κάστρα.

Θέλω μια κούκλα που να χαμογελά, να έχει λίγη κοιλίτσα ακόμα και περιφέρεια δεν με νοιάζει. Την θέλω πιο προσιτή στην πραγματικότητα.

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Αγαπητέ ροφέ..



 Γειά σας! Εγώ είμαι η ρομαντικιά της παρέας, που βγάζω μια πιο αέρινη και  vintage κραυγή.
 Απόψε  λοιπόν βγήκα. Και έτσι όπως βγήκα, έτσι και μπήκα. 
 Και μπήκα με μια απεριόριστη λαχτάρα και διάθεση να κράξω!!! 
Να κράξω βιντατζ και παστέλ.

Θα κράξω δίχως καμία συστολή μα με πολλή αγάπη για ακόμα μια φορά το γένος που τόσο αγαπώ: Tο γένος αρσενικό! 
Θα κράξω από την ρομαντική μου πλευρά. Μια πλευρά μου που έχει ξεπλευριαστεί σε αυτή τη γη. Σε μια γη που πλήττεται από λειψανδρία. 
Θα μιλήσω εκ μέρους του γυναικείου φύλου.

Κρα σε μένα λοιπόν!



Ο κόσμος είναι σαχλός , κακός, ζηλιάρης και αισχρός.  Έτσι λένε. Ο κόσμος ο δικός μας. Αυτός που ζούμε μέσα εγώ και εσύ. Ο κόσμος που δημιουργήσαμε μαζί. Ο κόσμος που βαδίζουμε μαζί.


  • Είσαι κακός;Είσαι ζηλιάρης;Είσαι αισχρός;
  • Χμ... τότε πως καταλήξαμε εδώ;
  • Φταίνε οι άλλοι;
  • Οι γύρω μας ε;
  • Και τα δυο μας είμαστε τέλεια;
  • Σούπερ!
  • Απλά ρε φίλε πες μου, γιατί να ‘ναι σκατά και ο κόσμος μας;

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

ΓΙΑΤΙΣΑΙΜΟΝΗ...!



  • Είσαι θεά αγάπη μου, θεά! Λέει ο πρώτος.
  • Καλά δεν το πιστεύω ότι είσαι μόνη σου! Εσύ; Είναι δυνατόν; Λέει και ο επόμενος!
  • Έχεις κοιταχτεί καθόλου στον καθρέφτη κοπελιά; Εσένα οι άντρες θα έπρεπε να σε παρακαλούν! Πετάγεται και η τελευταία τσούπρα μιας παρέας.

Ναι… είμαι μόνη μου… κανένα αρσενικό δεν με γυροφέρνει. 

Καρακάξες εν δράσει!: Μάνα σε έξοδο(;)!

Καρακάξες εν δράσει!: Μάνα σε έξοδο(;)!: Πάντα ήθελα χρόνο για να ετοιμαστώ για να βγω έξω. Ναι… όπως κάθε θηλυκό τούτου του κόσμου χρειαζόμουν κάποια ώρα μέχρι να σουλουπωθ...

Μάνα σε έξοδο(;)!



Πάντα ήθελα χρόνο για να ετοιμαστώ για να βγω έξω. Ναι… όπως κάθε θηλυκό τούτου του κόσμου χρειαζόμουν κάποια ώρα μέχρι να σουλουπωθώ και να παρουσιαστώ. Ήθελα τα λούσα μου, τα ωραία μου, τα στολίδια μου, τα φουστάνια μου. ουουου.. Χαμός! 

Από τότε που έγινα μάνα τα περιθώρια στένεψαν και τα ρούχα επίσης, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ολημερίς και ολονυχτίς άβαφη, αχτένιστη, και γενικώς απεριποίητη. Τι γιατί; Γιατί πάντα βρίσκω σαν δικαιολογία όλους τους άλλους. Τις ανάγκες όλων των άλλων. Σωστό ή λάθος αυτό κάνω… ή μήπως αυτό έκανα;

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Ο πολύτιμος χρόνος μιας γυναίκας!



Σου λέει ο άλλος: «Αγάπη μου σήμερα θα βγούμε. Να είσαι έτοιμη στις 9!» 

Και μέσα σου ξεκινούν οι γνωστές σε όλες μας σκέψεις: τι θα βάλω/δεν έχω τίποτα/ πρέπει να πάρω ρούχα/αν έχανα κανα δυο κιλά θα μπορούσα να βάλω το στενό παντελόνι, πάρτα τώρα που συνέχεια το αναβάλλεις/να προλάβω να χτενίσω μαλλί/ λες να πάω κομμωτήριο;/ νύχια να βάψω/ τι ώρα είναι τώρα; Παναγία μου δεν θα προλάβω!!!


Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Κράξε τις δουλειές και κάνε σεξ!



Τον θέλεις. Σε θέλει. Πάθος , έρωτας, αγάπες! Παντού και πάντα. Σε κάθε ευκαιρία. Κουτουπώματα, χαδάκια, φιλάκια, ζουζουνιές. Κι αν καμιά φορά δεν έχεις όρεξη το ξεχνάς στην πορεία.

Και μετά;

Μετά ήρθαν τα παιδιά. Αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια. Αυτά τα ζουζουνίστικα ανθρωπάκια που μπορούν και σε ξεκάνουν. Με κάθε ευκαιρία. Σου ρουφάνε όλη την ενέργεια της μέρας και το βράδυ το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κοιμηθείς. Με συνοπτικές διαδικασίες: ξαπλώνεις, κλείνεις φώτα, σκεπάζεσαι, κοιμάσαι. 

Κοί- μα- σαι!


Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Ο παραλογισμός της ερωτευμένης ρεζέρβας!



Είμαι ερωτευμένη. Είμαι ερωτευμένη και τρελαμένη για εκείνον. Εκείνον επέλεξε η καρδιά μου. Εκείνον το σώμα μου. Εκείνον τα πάντα όλα μου.

Θέλω να τον βλέπω, να τον νιώθω, να τον αγγίζω, να τον χαϊδεύω, να του μιλάω, να τον ακούω, να τον νταντεύω…

Θέλω να ξυπνάω το πρωί και να μου στέλνει μήνυμα. Θέλω να με παίρνει τηλέφωνο 12341674685 φορές την μέρα για να με ακούσει. Θέλω να μου στέλνει ανώνυμα λουλούδια στο γραφείο. 

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Εσύ, αυτός και οι άλλοι του!



«Είναι χάλια στο γάμο του. Ζει με μια στρίγγλα. Έχει τόσα προβλήματα ο καημενούλης μου. Δεν μπορείς να καταλάβεις ρε συ. Δεν μπορείς. Κι αν δεν ήταν τα παιδιά θα χώριζε. Το ξέρω. Μου το έχει πει σου λέω. Μη με κοιτάς με αυτό το ύφος του κριτή. Ξέρεις πως είναι να είσαι ερωτευμένος και εγκλωβισμένος σε ένα πάθος;»

Εσύ ξέρεις; Ή μάλλον καλύτερα βλέπεις;


  • Βλέπεις πως είναι να είσαι πάντα σε δεύτερη μοίρα;
  • Βλέπεις πως είναι να μένει η ζωή σου σε μια συνεχόμενη παύση ενώ ταυτόχρονα τα χρόνια περνούν, εσύ μεγαλώνεις (μόνη σου) και ο άλλος διαιωνίζει το είδος του (σε μια στάνταρ δικαιολογία «ήμουν μεθυσμένος»);
  • Ξέρεις πως είναι να ζεις στο τίποτα με ελπίδα τα πάντα ΤΟΥ;
  • Ξέρεις πως είναι να νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος;

Ναι ΝΟΜΙΖΕΙΣ! Πολύ απλά, επειδή ο ερωτευμένος κουκλίτσα μου:

  • δεν σκέφτεται ποτέ τίποτα και κανέναν πέρα από εσέναν,
  • δεν ακούει τίποτα και κανέναν παρά μόνο τη δική σου φωνή,
  • δεν νοιάζεται αν το χρηματιστήριο πέφτει και ανεβαίνει ,γιατί το δικό του χρηματιστήριο ανεβοκατεβαίνει μόνο για την πάρτη σου, 
  • δεν δικαιολογείται σε σένα για πράγματα που δεν κάνει με σένα, 
  • δεν σε κρύβει, 
  • δεν σε απομονώνει, 
  • δεν σε εγκλωβίζει,

ΣΕ ΘΕΛΕΙ. Εσένα και μόνο εσένα. Θέλει να σε δείχνει, να σε θαυμάζει, να κράζει σε όλο τον κόσμο ότι αυτό το πλάσμα είναι δικό του. ΔΙΚΟ ΤΟΥ! Το δείχνει σε σένα, στην μάνα σου, στην φίλη σου, στους φίλους του. Συνέχεια. Για όσο διαρκεί αυτό το συνέχεια του ερωτευμένου. ΝΑΙ. ΓΙΑ ΤΟΣΟ. 

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνω; Την λίμπιντο του αμαρτωλού; Του ανεκπλήρωτου; Την αδρεναλίνη του; Τις δικές σου ορμόνες; Τις δικές του υποσχέσεις;

Εύχομαι μόνο σύντομα να συνειδητοποιήσεις ότι η ζωή ΣΟΥ είναι δική ΣΟΥ. Δεν κρέμεται από τα χέρια κάποιου τρίτου, όποιος κι αν είναι αυτός. Δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις επίσης κάποιου τρίτου. Εσύ για σένα, με γνώμονα εσένα! 

Αυτοσεβασμό.

Αυτοεκτίμηση.

Αυτό σου εύχομαι φίλη μου, αυτό σου εύχομαι να αποκτήσεις σύντομα, γιατί μόνο αυτό θα σε κάνει ευτυχισμένη.

Και ψιτ. Αν ένας άντρας παρατήσει την γυναίκα του για σένα, και όχι για εκείνον να είσαι σίγουρη ότι με την ίδια ευκολία μπορεί να παρατήσει και εσένα για κάποιαν άλλην. Είναι τόσο απλό να πηδάει από κλαδί σε κλαδί. Είναι δειλός αυτός ο άντρας. Δειλός, γιατί δεν ξέρει πως είναι πηδάει χωρίς την σιγουριά του επόμενου κλαδιού.

Και που σαι. Σε αγαπάω. Γι αυτό στο λέω.

Κρα.



Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Λατέρνα, Φτώχεια και Τουπέ..


















Χτες βράδυ έκανα ντου για πολύ λίγο σε ένα μπαρ στα  βόρεια προάστια, για να δω ένα φίλο.
Το ντου ήταν μίνι καθώς ο ψεύτικος αέρας του χώρου, μου προκαλούσε δυσφορία.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή:
Μπουκάρω μαγαζί και διανύω τον κατάμεστο κήπο του.
Πρώτη φορά βλέπω κήπο με ψεύτικα λουλούδια.
Στημένα κορμιά, σαρκαστικά χαμόγελα, μπλαζέ βλέμματα.  
Τα περισσότερα άτομα ήταν σε αυτή την κατάσταση.
Δε δίνω σημασία, μπαίνω στο εσωτερικό του χώρου και κάθομαι στο μπαρ όπου ήταν ο φίλος. Παίρνω μια λεμονάδα, αρχίζω συζήτηση και χαζεύω δεξιά αριστερά.

Άντρες κοντοί, ψηλοί, αδύνατοι, παχουλοί. Διάφοροι τύποι με κοινό στοιχείο το χοντρό τους εγώ! ‘Ένα εγω που εξέπεμπε τόση μαγκιά που πραγματικά ο σταλόνε εμπρος τους φάνταζε κουνελάκι. Ίδιο περπάτημα, με ανοιχτά πόδια από την μαγκιά και ένα χαμόγελο τόσο όσο. Με τη μεζούρα!

Οι δε γυναίκες,  κέρινες! Μαριονέτες! Τούρλωμα στήθους και πισινού, σούφρωμα των αγέλαστων χειλιών και όλα αυτά σε απόλυτο συγχρονισμό! Λες και ήταν της συγχρονισμένης κολύμβησης. Μόνο που αυτές κολυμπούσαν σε έναν ωκεανό ματαιοδοξίας.

Πάω τουαλέτα..
Εκεί κάθε φορά τα ίδια! 
Στους καθρέπτες προβάλλονταν μια σειρά από σηκωμένα φρύδια και μαρμαρωμένα βλέμματα θαμπωμένα από την αυτού μεγαλειότης που δεν βλέπει ότι θες να περάσεις! Ότι θες να πλύνεις τα χέρια σου! Ότι θες κι εσύ να φτιάξεις λίγο τα μαλλάκια σου.
-        - Κάνε μαρή έναν κώλο πιο κει
     Η΄ μάλλον κάνε πέντε κώλους πιο κει, γιατί ο δικός σου είναι αυτός που ορίζουν τα πρότυπα και ο δικός μου είναι αυτός που έχω και γουστάρω
     Και πες κι ένα ευχαριστώ όταν σου λέω: ωραίο φόρεμα.. Χαμογέλασε λίγο, δε θα σου πέσει τα’οπίσθιο που δεν έχεις!

      Βγαίνω από την τουαλέτα και στο δρόμο συναντώ  αγοροπαρέα : Τ’αλάνια!
    Η΄ μάλλον τα φλωροτρέντι wannabe αλάνια! Γιατί το αλάνι φυσάει! Δεν ρουφάει με μόστρα την πουράκλα του. Δείτε καμία παλαιά ελληνική ταινία να δείτε τι σημαίνει αλάνι.



     Το αλάνι έχει γνησιότητα, ιπποτισμό.. και κάνει στην άκρη για να περάσει μια γυναίκα. Το αλάνι ανοίγει την πόρτα και περιμένει να περάσει το θηλυκό. Το αλάνι κερνάει! Και άμα δεν έχει λεφτά για μπαρ.. παίρνει ένα μπουκάλι κρασί χύμα από το καπηλειό και την πάει πάρκο και  θάλασσα. Το αλάνι φλερτάρει κύριοι!

     Και χτες αυτό που είδα ήταν ένα μακρόσυρτο φλερτ, που έκανε ο καθένας με τον εαυτό του!Φεύγω κυρίες και κύριοι μου! Πάω σπιτάκι μου με την γατούλα μου, να ξαπλώσω και να καθαρίσω το οπτικό μου πεδίο βλέποντας ένα έργο με θέμα τη ζωή στην Αλάσκα, να ζεσταθώ. Γιατί, η δική σας Αλάσκα μου προκάλεσε κρυοπαγήματα και ρίγη! 

   Λατέρνα, Φτώχεια και Τουπέ.. Με μια φτώχεια πέραν του υλικού επιπέδου!

  ρ.




   



  

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Της σφουγγαρίστρας το κάγκελο

Από όπου και να το πιάσεις, το πόρισμα ένα:

Μας κάμουν τη ζωή δύσκολη! 

Είναι οργανωμένο το πραμα.

Ας πούμε, πάω να πάρω σφουγγαρίστρα και τι να δω; 

Επτά διαφορετικά ειδή τα όποια το καθένα εφαρμόζει ΜΟΝΟ σε ένα κοντάρι! 

Κοινώς και επτά κοντάρια,  βαλε και κάποια μαϊμού!

Και που να θυμάμαι εγώ ποιο κοντάρι έχω στο σπίτι; 

Και στην τελική, εγώ ήθελα να αλλάξω σφουγγαρίστρα και είμαι βιτσιόζα, τη βρίσκω με τις 

σφουγγαρίστρες κ θέλω να τις αλλάζω!

Γιατί πρέπει να έχω 15 διαφορετικά κονταριά; Ε;



Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Με είπανε κατσίκα


Ήξερα το κατσικίσιο γάλα, σήμερα το πρωΐ έμαθα και την κατσικίσια καλημέρα.
Αυτό συνέβη ως εξής:
Ξεκίνησα νυσταγμένη να πάω στ’ Άστέριαμπακς για να πάρω τον αγαπημένο μου καφέ. Στο χέρι! Δεν είχα σκοπό να καθίσω.
Θέση παρκινγκ πουθενά! Γαΐτανάκι τα αυτοκίνητα. Και πατίνι να’ χα δε θα χώραγε ούτε για πλάκα.
Δίπλα στο καφέ βλέπω κενή την κλασσική θέση η οποία αντιστοιχεί σε  παρκινγκ οικοπέδου. Το έχω βάλει άπειρες φορές σε αυτή τη θέση, μέχρι να πάρω καφέ και έτσι αποφάσισα να το αμολήσω εκεί για ακόμα μια φορά.
Στρογγυλοκαθίζω το όχημα με αλάρμ και τρέχω να πάρω την πολυπόθητη καφεδιά.
Μπουκάρω βιαστική στο μαγαζί, παραγγέλνω, σε 2 λεπτά κρατούσα το υγρό τρόπαιο!
Κι εκεί  που ήμουν βιαστική.. κατεβάζω ταχύτητα, ανοίγω τη τσάντα και βγάζω βιβλίο κοινωνικής ψυχολογίας. Αράζω σε ένα τραπέζι, πίνω και ξεφυλλίζω ανέμελα.
Αυτό ήταν.. είχα πέσει στην τρύπα που οδηγεί την Ρίκα στον κόσμο των θαυμάτων της.

                                           

Μέτα από δέκα λεπτά, έχοντας πιεί τον καφέ, βγαίνω έξω κατευθυνόμενη στο αυτοκίνητο.
Κάποιος με είχε ελαφρώς κλείσει. (Με μανούβρα έβγαινα όμως)
Ε… σκέπτομαι, θα πετάχτηκε να πάρει κάτι κι αυτός μωρε..
Μπαίνω μέσα και ξεκινώ τη μανούβρα.
Ξαφνικά, σκάει μύτη κύριος γύρω στα εξηνταβάλε και με ρωτά:
-        Δυσκολεύεσαι να βγείς ?
Κατεβάζω τζάμι
-        ‘’Όχι εντάξει’’ του απαντώ
-        ‘’Κακώς! Θα έπρεπε’’ μου λέει με γυαλιστερούς οφθαλμούς.
Μέχρι να σκεφτώ ότι εδώ κάτι παίζει, ξεκινά το εξής παραλήρημα:

-        Δε ντρέπεσαι! Έκλεισες το πάρκινγκ!
-        Αχ χίλια συγγνώμη κύριε (είχε δίκαιο) , πετάχτηκα να πάρω ένα καφέ, είπα με νάζι και μπρίο.
-        ‘’Τι πετάχτηκες?’’ μου λέει. Σα δε ντρέπεσαι να μη σέβεσαι την κοινωνία. Το μπρίο μου είχε πέσει στο κενό.
-        Ωραία –αρχίζω να φορτώνω η γυναίκα- σας ζήτησα συγγνώμη τι άλλο θέλετε να κάνω ?
-        Να μην το ξανακάνεις ποτέ στη ζωη σου αυτό ακους! Ποτέ!
Κλείνω το παράθυρο, γιατι ο ξαναμμένος κύριος φτύνει κι ολας!
Στο μεταξύ κόσμος συνέρεε να απολαύσει το battle.
-        Κλείνεις και το παράθυρο ρε ? μου λεει
-        Ναι κύριε του λέω! Το κλείνω για να μη μου ρχονται τα δηλητηριώδη σάλια σας! Εδώ η καρακάξα ανοίγει τα φτερά της
-        Είσαι κατσίκα μου λεει! Και βλαμμένη! Είσαι μια βλαμμένη κατσίκα!
Και κάπου εδώ η καρακάξα μεταμορφώνεται σε κατσίκα και μάλιστα βλαμμένη.


-        Και εσύ, του λέω θα πρέπει να πας στο Δαφνί να σε εξετάσουνε, γιατί τώρα που πιάνουν οι ζέστες είσαι επικίνδυνος! Έτσι γίνονται τα εγκλήματα του λέω και κάνω με δεξιοτεχνία όπισθεν.
Με τη βοήθεια ενός άλλου κυρίου που άνηκε στο κοινό μου, κατάφερα να την σκαπουλάρω από τον αφηνιασμένο τσέλιγκα!

Απαπα.. τι ήταν τούτο!
Σιγά μεσιέ πως κάνεις έτσι και τι λόγια είναι αυτά σε μια γυναίκα?
Εσένα γυναίκα δε σε γέννησε ή μπας κι είσαι μύκητας ?

Έχει μουρλαθεί παιδιά ο κόσμος και έχει χαθεί το τόπι!
Στην όποια μανούρα βρεθείτε η συμβουλή μου είναι : Aπάντηση με ευγένεια, χαμόγελο και όπου φύγει φύγει!
Και μετά ξέρετε.. όλοι εδώ να κράξουμε δίχως αύριο!!!!!!