Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Κάποιος να τις στειρώσει!

Κλείσε τα ματια και φτιάξε εικόνα. 5-6 παιδάκια σε ομάδα. Προσπαθούν να συντονιστούν και να παίξουν βάση των κανόνων που έθεσε ο ομαδαρχης. Αλλα το κάνουν, αλλα προσπαθούν να το κάνουν κι αλλα τρέχουν γύρω γύρω μόνα τους εισπράττοντας εξίσου όλη την χαρα του "ομαδικού" παιχνιδιού. 

"Ήθελα να 'ξερα τι μαθαίνει στον παιδικο", μονολογεί μια μάνα για το παιδί της "Κοιτα, κοιτα απλώνει τα χέρια και δεν πιάνει  το παιδάκι μπροστά της. Αχ αχ αχ..."
"Τουλάχιστον το προσπαθεί" είπα να πω και εγω προσπαθώντας να μην επιβάρυνω κι αλλο την ατμόσφαιρα της "πονεμένης" μάνας!!! Αυτή με κοιτά και τάχα μου χαμογελά...
Τελειώνει το παιχνίδι, καθένας στο πόστο του. Κατι, κάπως, τίθεται το θεμα για ηλικίες και πετάει η θέλω/να/με/λετε/μάνα : "το δικό μου ειναι τριων μα ειναι καθυστερημένο!!!!! " 
Κι όλα αυτά μπροστά στο παιδάκι της. Ένα κοριτσάκι μαζεμένο, γλυκό που αν το παρατηρούσες λιγο θα έβλεπες οτι καθε φορα που πήγαινε να κανει το οτιδήποτε έριχνε ενα βλέμμα στην μάνα της. Για επιβεβαίωση; Για αναγνώριση;
Σιωπή. 
Σιωπή.
Και παλι σιωπή.
Τι να πω σε μια γυναίκα που ειχε το θράσος να γινει μάνα και οτι πρόβλημα προσωπικό κουβαλάει το περνάει σε εκείνο το αθώο πλάσμα; Τι να πω πραγματικά τι, σε εναν ανεγκέφαλο άνθρωπο; Σε εναν καθυστερημένο άνθρωπο;!
Μήπως να ελεγα οτι απο καθυστερημένες μάνες συνηθίζεται να βγαίνουν καθυστερημένα παιδιά;
Κάποιος να τις στειρώσει, υπαρχει;
Το παιδί κυρα μου το τρέφεις με συναισθήματα για να γινει δυνατό και να επιβιώσει σε τουτο το ρήμαδοκόσμο.

Αυτοπεποίθηση.
Αυταγάπη.
Αυτά ειναι τα δυο πραγματα που οφείλεις να του μάθεις εσυ σαν μάνα του! Κι αντί αυτού το ποτίζεις με ανασφάλεια και φόβο...
Λυπάμαι...
Λυπάμαι , γιατι αυτο δεν φταίει σε τίποτα και μονο αυτο θα την πληρώνει μια ζωή. Η μάνα ούτως η αλλως ειναι καμένη...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια