Γεροντοκόρη εν έτη 2015

Είσαι γυναίκα και πλησιάζεις τα τριάντα ή ακόμα είσαι γυναίκα και πλησιάζεις μην σου πω έχεις πατήσει και έχεις τολμήσει να περάσεις τα 35 και παραμένεις άγαμη και άτεκνη! Ντροπή σου!

Κοιτάξου στον καθρέφτη και ομολόγησε: Τι κάνεις στη ζωή σου; Πες μου πραγματικά και χωρίς ενοχές πως αντέχεις να υπάρχεις χωρίς 2-3 παιδιά να κινούνται συνέχεια, παντού, παράλληλα με σένα και έναν επιπλέον άντρα να νταντεύεις; Όχι, όχι μην μου χαμηλώνεις το κεφάλι εμένα, εδώ στα μάτια να σε κοιτάς, είναι αδιανόητο να ταξιδεύεις, να γελάς, να βγαίνεις ακόμα έξω για ποτό, να κοιμάσαι όποτε γουστάρεις, να τολμάς να γυμνάζεσαι, να διαβάζεις, να αναπνέεις ακόμα! Ναι… είναι απλά α δ ι α ν ό η τ ο. Πως θα συνεχίσει να υπάρχει ο κόσμος όταν εσύ, ναι κοπελιά ΕΣΥ, αρνείσαι να παραδώσεις το ωάριο σου σε ένα οποιοδήποτε σπέρμα φτάνει και μόνο για να διαιωνίσεις το γένος σου! Καλά μόνο την πάρτη σου σκέφτεσαι; 

Η «γεροντοκόρη» εν έτη 2015 διανύει την περίοδο των τριάντα, σαράντα και συνυπάρχει μαζί με όλες τις μάνες αυτού του κόσμου. Γι αυτό και η μάνα της αλλά και κάθε άλλη «φίλη της» θες αυτή που είναι μάνα, θες αυτή που εγώ/έχω/γκόμενο /και/εσύ/όχι, την πιέζει να ενταχθεί και αυτή σε ένα κόσμο που η ίδια μπορεί να μην επιθυμεί ή ακόμα και να επιθυμεί αλλά ακόμα να μην έχει βρει τον άνθρωπό της. 

-          Πώς να θέλω να γίνω μάνα και κυρά όταν δεν έχω συναντήσει αυτόν που θέλω να γίνει πατέρας των παιδιών μου; τολμά και ξεστομίζει η άμοιρη γεροντοκόρη

-          Που να τον βρεις εκεί που γυρνάς, απαντά η ξερόλας

-          Όταν σου έλεγα εγώ για τον γιατρό ξίνιζες ότι είναι άσχημος και παλαβός, δες τον τώρα πατέρας δυο παιδιών , απαντά η προξενήτρα

-          Και πότε θα τον βρεις όταν εγώ πεθάνω; Απειλεί η μάνα της.

Εντάξει για τους άντρες στην αντίστοιχη ηλικία τζίφος. Έχει χρόνια ο ωραίος, μόνος εργένης των 40.

-          Ο άντρας μπορεί να κάνει παιδιά όποτε γουστάρει, σε αφοπλίζει πάλι η μάνα!

Και εκεί εσύ γλυκιά μου κόρη, έχεις δυο επιλογές:

(1)   Μπαίνεις στο τρυπάκι τύψεων και ενοχών, μη στεναχωρείς άλλο τους δικούς σου φίλους και συγγενείς και διαλέγεις τον ότι να ΄ναι να σε κάνει μάνα για να είναι όλοι οι υπόλοιποι ευτυχισμένοι

(2)   Κλείνεις τα αυτιά σου (με ωτοασπίδες να μην περνάει τίποτα!) και προχωράς την ζωή που ΕΣΥ ορίζεις και επιλέγεις ώστε να είσαι ΕΣΥ ευτυχισμένη. 

Το να κάνεις αυτό που ορίζουν οι πολλοί σαν φυσιολογικό ενίοτε ορίζεται ως το σωστότερων όλων. Όταν όμως αυτό εσένα τυχαίνει να σε κάνει μίζερη και δυστυχισμένη ακολουθείς και ζεις το δικό σου και μόνο προσωπικό φυσιολογικό. Αυτό που εσένα σε κάνει να χαμογελάς, σου δίνει ευτυχία. Είτε αυτό είναι να κλείνεσαι μέσα και να διαβάζεις, είτε είναι να ταξιδεύεις, είτε είναι να πας να κλειστείς σε μοναστήρι!  Γιατί στην τελική ζούμε τη ζωή μας, τη δική μας ζωή. Επιλέγουμε τα θέλω μας. Κι αν αυτές οι επιλογές ενίοτε μας απορυθμίζουν, μας αποσυντονίζουν, μας στεναχωρούν οφείλουμε πρώτα για μας επανεκκίνηση του μέσα μας.  Και προσπαθούμε να ισορροπήσουμε στη δική μας ευτυχία. Να είσαι σίγουρη πως όταν εσύ είσαι ευτυχισμένη είναι και όλοι όσοι σε αγαπούν πραγματικά.

Και σου το λέω εν έτη 2015 γεροντοκόρη φίλη μου μπορείς να είσαι και νέα και ωραία και έξυπνη και οτι άλλο γουστάρεις!