Αναπάντητο SMS? ΠΟΤΕ!

Του στείλατε μήνυμα και δε σας απαντά?

Τροποποίηση ονόματος επαφής με: ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ !

 Σε αυτή την τροποποίηση κάντε ντου φίλες μου και αντικαταστήστε το όνομα αυτού που έχει δει το sms σας και δεν έχει μπει στον κόπο να απαντήσει (αναφαίρετο δικαίωμα του βέβαια αλλά και σεις με τα δίκαια σας).

Μπορεί η τεχνολογία να είναι πεζή όμως τα όσα μεταφέρει πηγάζουν από το συναίσθημα και την ψυχούλα μας. 

Έχουν κίνητρο κάποια ρημάδα ανάγκη μας.

Θέλουμε να επικοινωνήσουμε! 

Φίλες φίδια και χταπόδια!

Μεγαλώνοντας κάνεις φίλους. Καλούς, κακούς, σκάρτους και χρυσούς! Μαθαίνεις, παθαίνεις και προχωράς. Μέχρις ότου να γίνει όμως αυτό πληγώνεσαι αφόρητα. Πληγώνεσαι για κάθε στιγμή που αφιέρωσες σε άτομα που τελικά μόνο σου ρουφούσαν ενέργεια. Πληγώνεσαι για κάθε θέλω τους που έτρεξες να εκπληρώσεις, την στιγμή που εκείνοι έκαναν πίσω σε κάθε δικό σου. Πληγώνεσαι για όλα εκείνα που πίστευες ότι είχες και στην τελική ποτέ δεν απέκτησες!

Επάγγελμα σύζυγος πλουσίου...!

Την βλέπεις. Ντυμένη πάντα στην τρίχα, με επώνυμα ρούχα συνήθως. Πασαλειμμένη με κάθε ντελικάτη κρέμα που κυκλοφορεί και με τις νέες τάσεις στο μακιγιάζ. Έχει ένα χαζό ψεύτικο χαμόγελο, που αναρωτιέσαι αν είναι λόγω σιλικόνης στα χείλη ή από το τελευταίο μποτοξάκι που έκανε!Μιλάει για τα πάντα όσα παίζουν στην τηλεόραση, ξέρει κάθε κουτσομπολιό της πόλης, της χώρας και εννοείται της γειτονιάς. Δεν μαγειρεύει ποτέ, γιατί το θεωρεί μπανάλ. Γιατί άλλωστε υπάρχουν τα ντελίβερι; Από σούσι μέχρι σουβλάκι μπορεί να έχει και το λέει με καμάρι. 

 

Ξέρει ότι ο άντρας της γυρνάει από κανάτα σε κανάτα, μα κάνει την ανήξερη. Τις περισσότερες φορές. Ναι. Γιατί υπάρχουν και εκείνες οι φορές που την βλέπεις να σου το παραδέχεται η ίδια. Ας κάνει, λέει, το κέφι του άντρας είναι. Στο κάτω κάτω της γραφής το βράδυ , πλάι της θα κοιμηθεί. Δεν πρόκειται να την χωρίσει ποτέ.

Θέλεις να γίνεις η νονά μου;

Το να είσαι νονός νονά είναι ίσως απο τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή μας. Το πόσο το αναγνωρίζουμε αυτό εγώ, εσύ και ο άλλος είναι ένα διαφορετικό κομμάτι. 

Συνηθίζεται κάποιοι να βαφτίζουν τα παιδιά φίλων, αδελφών, ξαδέλφων με βάση όμως τι; Το πόσο γουστάρει τελικά ο ένας τον άλλον; Χμ.. το πόσο αντέχει το πορτοφόλι του ενός και του άλλου; Ξανά χμ...

YOLO – You Only Live Once

Είναι κάποιες ψυχές που έρχονται σε τούτο το ρημαδοκόσμο για να ταλαιπωρούνται. Ή μήπως κάνω λάθος και τελικά αυτές οι ψυχές έρχονται για να μάθουν σε εμάς τους ανήξερους την ουσία και την ποιότητα ζωής που οφείλουμε να έχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι;;

Μεγαλώνοντας θαύμαζα διάφορα είδη ανθρώπων. Ναι. Στην αρχή θαύμαζα κάθε φάτσα που μου πρόβαλλαν ή μάλλον επέβαλλαν τα ΜΜΕ. Είχα μια τάση να θεωρώ ότι όλες αυτές οι φάτσες ήταν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Θεωρούσα ότι το μόνιμο χαμόγελο που κουβαλούσαν στην μούρη τους δήλωνε το μεγαλείο της ευτυχίας τους και ήθελα να γίνω σαν αυτούς.

Φτάνει με την όποια "Μπαρμπι"....!

Θέλω μια κούκλα για τις κόρες μου διαφορετική, πιο αληθινή, πιο ξεχωριστή. Μια κούκλα που δεν θα είναι ανορεξικιά, δεν θα είναι βαμμένη , και δεν θα φοράει φανταχτερά ρούχα. 

Θέλω μια κούκλα χωρίς άμαξα, χωρίς ιππότες, χωρίς πρίγκιπες και χωρίς κάστρα.

Θέλω μια κούκλα που να χαμογελά, να έχει λίγη κοιλίτσα ακόμα και περιφέρεια δεν με νοιάζει. Την θέλω πιο προσιτή στην πραγματικότητα.

Αγαπητέ ροφέ..

 Γειά σας! Εγώ είμαι η ρομαντικιά της παρέας, που βγάζω μια πιο αέρινη και  vintage κραυγή.

 Απόψε  λοιπόν βγήκα. Και έτσι όπως βγήκα, έτσι και μπήκα. 

 Και μπήκα με μια απεριόριστη λαχτάρα και διάθεση να κράξω!!! 

Να κράξω βιντατζ και παστέλ.

Θα κράξω δίχως καμία συστολή μα με πολλή αγάπη για ακόμα μια φορά το γένος που τόσο αγαπώ: Tο γένος αρσενικό! 

Θα κράξω από την ρομαντική μου πλευρά. Μια πλευρά μου που έχει ξεπλευριαστεί σε αυτή τη γη. Σε μια γη που πλήττεται από λειψανδρία. 

Θα μιλήσω εκ μέρους του γυναικείου φύλου.

Κρα σε μένα λοιπόν!

Ο κόσμος είναι σαχλός , κακός, ζηλιάρης και αισχρός.  Έτσι λένε. Ο κόσμος ο δικός μας. Αυτός που ζούμε μέσα εγώ και εσύ. Ο κόσμος που δημιουργήσαμε μαζί. Ο κόσμος που βαδίζουμε μαζί.

• Είσαι κακός;Είσαι ζηλιάρης;Είσαι αισχρός;
• Χμ... τότε πως καταλήξαμε εδώ;
• Φταίνε οι άλλοι;
• Οι γύρω μας ε;
• Και τα δυο μας είμαστε τέλεια;
• Σούπερ!
• Απλά ρε φίλε πες μου, γιατί να ‘ναι σκατά και ο κόσμος μας;

ΓΙΑΤΙΣΑΙΜΟΝΗ...!

• Είσαι θεά αγάπη μου, θεά! Λέει ο πρώτος.
• Καλά δεν το πιστεύω ότι είσαι μόνη σου! Εσύ; Είναι δυνατόν; Λέει και ο επόμενος!
• Έχεις κοιταχτεί καθόλου στον καθρέφτη κοπελιά; Εσένα οι άντρες θα έπρεπε να σε παρακαλούν! Πετάγεται και η τελευταία τσούπρα μιας παρέας.

Ναι… είμαι μόνη μου… κανένα αρσενικό δεν με γυροφέρνει. 

Καρακάξες εν δράσει!: Μάνα σε έξοδο(;)!

Καρακάξες εν δράσει!: Μάνα σε έξοδο(;)!: Πάντα ήθελα χρόνο για να ετοιμαστώ για να βγω έξω. Ναι… όπως κάθε θηλυκό τούτου του κόσμου χρειαζόμουν κάποια ώρα μέχρι να σουλουπωθ...

Μάνα σε έξοδο(;)!

Πάντα ήθελα χρόνο για να ετοιμαστώ για να βγω έξω. Ναι… όπως κάθε θηλυκό τούτου του κόσμου χρειαζόμουν κάποια ώρα μέχρι να σουλουπωθώ και να παρουσιαστώ. Ήθελα τα λούσα μου, τα ωραία μου, τα στολίδια μου, τα φουστάνια μου. ουουου.. Χαμός! 

Από τότε που έγινα μάνα τα περιθώρια στένεψαν και τα ρούχα επίσης, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ολημερίς και ολονυχτίς άβαφη, αχτένιστη, και γενικώς απεριποίητη. Τι γιατί; Γιατί πάντα βρίσκω σαν δικαιολογία όλους τους άλλους. Τις ανάγκες όλων των άλλων. Σωστό ή λάθος αυτό κάνω… ή μήπως αυτό έκανα;

Ο πολύτιμος χρόνος μιας γυναίκας!

Σου λέει ο άλλος: «Αγάπη μου σήμερα θα βγούμε. Να είσαι έτοιμη στις 9!» 

Και μέσα σου ξεκινούν οι γνωστές σε όλες μας σκέψεις: τι θα βάλω/δεν έχω τίποτα/ πρέπει να πάρω ρούχα/αν έχανα κανα δυο κιλά θα μπορούσα να βάλω το στενό παντελόνι, πάρτα τώρα που συνέχεια το αναβάλλεις/να προλάβω να χτενίσω μαλλί/ λες να πάω κομμωτήριο;/ νύχια να βάψω/ τι ώρα είναι τώρα; Παναγία μου δεν θα προλάβω!!!

Κράξε τις δουλειές και κάνε σεξ!

Τον θέλεις. Σε θέλει. Πάθος , έρωτας, αγάπες! Παντού και πάντα. Σε κάθε ευκαιρία. Κουτουπώματα, χαδάκια, φιλάκια, ζουζουνιές. Κι αν καμιά φορά δεν έχεις όρεξη το ξεχνάς στην πορεία.

Και μετά;

Μετά ήρθαν τα παιδιά. Αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια. Αυτά τα ζουζουνίστικα ανθρωπάκια που μπορούν και σε ξεκάνουν. Με κάθε ευκαιρία. Σου ρουφάνε όλη την ενέργεια της μέρας και το βράδυ το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κοιμηθείς. Με συνοπτικές διαδικασίες: ξαπλώνεις, κλείνεις φώτα, σκεπάζεσαι, κοιμάσαι. 

Κοί- μα- σαι!

Ο παραλογισμός της ερωτευμένης ρεζέρβας!

Είμαι ερωτευμένη. Είμαι ερωτευμένη και τρελαμένη για εκείνον. Εκείνον επέλεξε η καρδιά μου. Εκείνον το σώμα μου. Εκείνον τα πάντα όλα μου.

Θέλω να τον βλέπω, να τον νιώθω, να τον αγγίζω, να τον χαϊδεύω, να του μιλάω, να τον ακούω, να τον νταντεύω…

Θέλω να ξυπνάω το πρωί και να μου στέλνει μήνυμα. Θέλω να με παίρνει τηλέφωνο 12341674685 φορές την μέρα για να με ακούσει. Θέλω να μου στέλνει ανώνυμα λουλούδια στο γραφείο. 

Εσύ, αυτός και οι άλλοι του!

«Είναι χάλια στο γάμο του. Ζει με μια στρίγγλα. Έχει τόσα προβλήματα ο καημενούλης μου. Δεν μπορείς να καταλάβεις ρε συ. Δεν μπορείς. Κι αν δεν ήταν τα παιδιά θα χώριζε. Το ξέρω. Μου το έχει πει σου λέω. Μη με κοιτάς με αυτό το ύφος του κριτή. Ξέρεις πως είναι να είσαι ερωτευμένος και εγκλωβισμένος σε ένα πάθος;»

Εσύ ξέρεις; Ή μάλλον καλύτερα βλέπεις;

• Βλέπεις πως είναι να είσαι πάντα σε δεύτερη μοίρα;
• Βλέπεις πως είναι να μένει η ζωή σου σε μια συνεχόμενη παύση ενώ ταυτόχρονα τα χρόνια περνούν, εσύ μεγαλώνεις (μόνη σου) και ο άλλος διαιωνίζει το είδος του (σε μια στάνταρ δικαιολογία «ήμουν μεθυσμένος»);
• Ξέρεις πως είναι να ζεις στο τίποτα με ελπίδα τα πάντα ΤΟΥ;
• Ξέρεις πως είναι να νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος;

Ναι ΝΟΜΙΖΕΙΣ! Πολύ απλά, επειδή ο ερωτευμένος κουκλίτσα μου:

• δεν σκέφτεται ποτέ τίποτα και κανέναν πέρα από εσέναν,
• δεν ακούει τίποτα και κανέναν παρά μόνο τη δική σου φωνή,
• δεν νοιάζεται αν το χρηματιστήριο πέφτει και ανεβαίνει ,γιατί το δικό του χρηματιστήριο ανεβοκατεβαίνει μόνο για την πάρτη σου, 
• δεν δικαιολογείται σε σένα για πράγματα που δεν κάνει με σένα, 
• δεν σε κρύβει, 
• δεν σε απομονώνει, 
• δεν σε εγκλωβίζει,

ΣΕ ΘΕΛΕΙ. Εσένα και μόνο εσένα. Θέλει να σε δείχνει, να σε θαυμάζει, να κράζει σε όλο τον κόσμο ότι αυτό το πλάσμα είναι δικό του. ΔΙΚΟ ΤΟΥ! Το δείχνει σε σένα, στην μάνα σου, στην φίλη σου, στους φίλους του. Συνέχεια. Για όσο διαρκεί αυτό το συνέχεια του ερωτευμένου. ΝΑΙ. ΓΙΑ ΤΟΣΟ. 

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνω; Την λίμπιντο του αμαρτωλού; Του ανεκπλήρωτου; Την αδρεναλίνη του; Τις δικές σου ορμόνες; Τις δικές του υποσχέσεις;

Εύχομαι μόνο σύντομα να συνειδητοποιήσεις ότι η ζωή ΣΟΥ είναι δική ΣΟΥ. Δεν κρέμεται από τα χέρια κάποιου τρίτου, όποιος κι αν είναι αυτός. Δεν εξαρτάται από τις διαθέσεις επίσης κάποιου τρίτου. Εσύ για σένα, με γνώμονα εσένα! 

Αυτοσεβασμό.

Αυτοεκτίμηση.

Αυτό σου εύχομαι φίλη μου, αυτό σου εύχομαι να αποκτήσεις σύντομα, γιατί μόνο αυτό θα σε κάνει ευτυχισμένη.

Και ψιτ. Αν ένας άντρας παρατήσει την γυναίκα του για σένα, και όχι για εκείνον να είσαι σίγουρη ότι με την ίδια ευκολία μπορεί να παρατήσει και εσένα για κάποιαν άλλην. Είναι τόσο απλό να πηδάει από κλαδί σε κλαδί. Είναι δειλός αυτός ο άντρας. Δειλός, γιατί δεν ξέρει πως είναι πηδάει χωρίς την σιγουριά του επόμενου κλαδιού.

Και που σαι. Σε αγαπάω. Γι αυτό στο λέω.

Κρα.

Λατέρνα, Φτώχεια και Τουπέ..

Χτες βράδυ έκανα ντου για πολύ λίγο σε ένα μπαρ στα  βόρεια προάστια, για να δω ένα φίλο.

Το ντου ήταν μίνι καθώς ο ψεύτικος αέρας του χώρου, μου προκαλούσε δυσφορία.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή:

Μπουκάρω μαγαζί και διανύω τον κατάμεστο κήπο του.

Πρώτη φορά βλέπω κήπο με ψεύτικα λουλούδια.

Στημένα κορμιά, σαρκαστικά χαμόγελα, μπλαζέ βλέμματα.  

Τα περισσότερα άτομα ήταν σε αυτή την κατάσταση.

Δε δίνω σημασία, μπαίνω στο εσωτερικό του χώρου και κάθομαι στο μπαρ όπου ήταν ο φίλος. Παίρνω μια λεμονάδα, αρχίζω συζήτηση και χαζεύω δεξιά αριστερά.

Άντρες κοντοί, ψηλοί, αδύνατοι, παχουλοί. Διάφοροι τύποι με κοινό στοιχείο το χοντρό τους εγώ! ‘Ένα εγω που εξέπεμπε τόση μαγκιά που πραγματικά ο σταλόνε εμπρος τους φάνταζε κουνελάκι. Ίδιο περπάτημα, με ανοιχτά πόδια από την μαγκιά και ένα χαμόγελο τόσο όσο. Με τη μεζούρα!

Οι δε γυναίκες,  κέρινες! Μαριονέτες! Τούρλωμα στήθους και πισινού, σούφρωμα των αγέλαστων χειλιών και όλα αυτά σε απόλυτο συγχρονισμό! Λες και ήταν της συγχρονισμένης κολύμβησης. Μόνο που αυτές κολυμπούσαν σε έναν ωκεανό ματαιοδοξίας.

Πάω τουαλέτα..

Εκεί κάθε φορά τα ίδια! 

Στους καθρέπτες προβάλλονταν μια σειρά από σηκωμένα φρύδια και μαρμαρωμένα βλέμματα θαμπωμένα από την αυτού μεγαλειότης που δεν βλέπει ότι θες να περάσεις! Ότι θες να πλύνεις τα χέρια σου! Ότι θες κι εσύ να φτιάξεις λίγο τα μαλλάκια σου.

-        - Κάνε μαρή έναν κώλο πιο κει

     Η΄ μάλλον κάνε πέντε κώλους πιο κει, γιατί ο δικός σου είναι αυτός που ορίζουν τα πρότυπα και ο δικός μου είναι αυτός που έχω και γουστάρω

     Και πες κι ένα ευχαριστώ όταν σου λέω: ωραίο φόρεμα.. Χαμογέλασε λίγο, δε θα σου πέσει τα’οπίσθιο που δεν έχεις!

      Βγαίνω από την τουαλέτα και στο δρόμο συναντώ  αγοροπαρέα : Τ’αλάνια!

    Η΄ μάλλον τα φλωροτρέντι wannabe αλάνια! Γιατί το αλάνι φυσάει! Δεν ρουφάει με μόστρα την πουράκλα του. Δείτε καμία παλαιά ελληνική ταινία να δείτε τι σημαίνει αλάνι.

     Το αλάνι έχει γνησιότητα, ιπποτισμό.. και κάνει στην άκρη για να περάσει μια γυναίκα. Το αλάνι ανοίγει την πόρτα και περιμένει να περάσει το θηλυκό. Το αλάνι κερνάει! Και άμα δεν έχει λεφτά για μπαρ.. παίρνει ένα μπουκάλι κρασί χύμα από το καπηλειό και την πάει πάρκο και  θάλασσα. Το αλάνι φλερτάρει κύριοι!

     Και χτες αυτό που είδα ήταν ένα μακρόσυρτο φλερτ, που έκανε ο καθένας με τον εαυτό του!Φεύγω κυρίες και κύριοι μου! Πάω σπιτάκι μου με την γατούλα μου, να ξαπλώσω και να καθαρίσω το οπτικό μου πεδίο βλέποντας ένα έργο με θέμα τη ζωή στην Αλάσκα, να ζεσταθώ. Γιατί, η δική σας Αλάσκα μου προκάλεσε κρυοπαγήματα και ρίγη! 

   Λατέρνα, Φτώχεια και Τουπέ.. Με μια φτώχεια πέραν του υλικού επιπέδου!

  ρ.

   

  

Της σφουγγαρίστρας το κάγκελο

Από όπου και να το πιάσεις, το πόρισμα ένα:

Μας κάμουν τη ζωή δύσκολη! 

Είναι οργανωμένο το πραμα.

Ας πούμε, πάω να πάρω σφουγγαρίστρα και τι να δω; 

Επτά διαφορετικά ειδή τα όποια το καθένα εφαρμόζει ΜΟΝΟ σε ένα κοντάρι! 

Κοινώς και επτά κοντάρια,  βαλε και κάποια μαϊμού!

Και που να θυμάμαι εγώ ποιο κοντάρι έχω στο σπίτι; 

Και στην τελική, εγώ ήθελα να αλλάξω σφουγγαρίστρα και είμαι βιτσιόζα, τη βρίσκω με τις 

σφουγγαρίστρες κ θέλω να τις αλλάζω!

Γιατί πρέπει να έχω 15 διαφορετικά κονταριά; Ε;

Με είπανε κατσίκα

Ήξερα το κατσικίσιο γάλα, σήμερα το πρωΐ έμαθα και την κατσικίσια καλημέρα.

Αυτό συνέβη ως εξής:

Ξεκίνησα νυσταγμένη να πάω στ’ Άστέριαμπακς για να πάρω τον αγαπημένο μου καφέ. Στο χέρι! Δεν είχα σκοπό να καθίσω.

Θέση παρκινγκ πουθενά! Γαΐτανάκι τα αυτοκίνητα. Και πατίνι να’ χα δε θα χώραγε ούτε για πλάκα.

Δίπλα στο καφέ βλέπω κενή την κλασσική θέση η οποία αντιστοιχεί σε  παρκινγκ οικοπέδου. Το έχω βάλει άπειρες φορές σε αυτή τη θέση, μέχρι να πάρω καφέ και έτσι αποφάσισα να το αμολήσω εκεί για ακόμα μια φορά.

Στρογγυλοκαθίζω το όχημα με αλάρμ και τρέχω να πάρω την πολυπόθητη καφεδιά.

Μπουκάρω βιαστική στο μαγαζί, παραγγέλνω, σε 2 λεπτά κρατούσα το υγρό τρόπαιο!

Κι εκεί  που ήμουν βιαστική.. κατεβάζω ταχύτητα, ανοίγω τη τσάντα και βγάζω βιβλίο κοινωνικής ψυχολογίας. Αράζω σε ένα τραπέζι, πίνω και ξεφυλλίζω ανέμελα.

Αυτό ήταν.. είχα πέσει στην τρύπα που οδηγεί την Ρίκα στον κόσμο των θαυμάτων της.

                                           

Μέτα από δέκα λεπτά, έχοντας πιεί τον καφέ, βγαίνω έξω κατευθυνόμενη στο αυτοκίνητο.

Κάποιος με είχε ελαφρώς κλείσει. (Με μανούβρα έβγαινα όμως)

Ε… σκέπτομαι, θα πετάχτηκε να πάρει κάτι κι αυτός μωρε..

Μπαίνω μέσα και ξεκινώ τη μανούβρα.

Ξαφνικά, σκάει μύτη κύριος γύρω στα εξηνταβάλε και με ρωτά:

-        Δυσκολεύεσαι να βγείς ?

Κατεβάζω τζάμι

-        ‘’Όχι εντάξει’’ του απαντώ

-        ‘’Κακώς! Θα έπρεπε’’ μου λέει με γυαλιστερούς οφθαλμούς.

Μέχρι να σκεφτώ ότι εδώ κάτι παίζει, ξεκινά το εξής παραλήρημα:

-        Δε ντρέπεσαι! Έκλεισες το πάρκινγκ!

-        Αχ χίλια συγγνώμη κύριε (είχε δίκαιο) , πετάχτηκα να πάρω ένα καφέ, είπα με νάζι και μπρίο.

-        ‘’Τι πετάχτηκες?’’ μου λέει. Σα δε ντρέπεσαι να μη σέβεσαι την κοινωνία. Το μπρίο μου είχε πέσει στο κενό.

-        Ωραία –αρχίζω να φορτώνω η γυναίκα- σας ζήτησα συγγνώμη τι άλλο θέλετε να κάνω ?

-        Να μην το ξανακάνεις ποτέ στη ζωη σου αυτό ακους! Ποτέ!

Κλείνω το παράθυρο, γιατι ο ξαναμμένος κύριος φτύνει κι ολας!

Στο μεταξύ κόσμος συνέρεε να απολαύσει το battle.

-        Κλείνεις και το παράθυρο ρε ? μου λεει

-        Ναι κύριε του λέω! Το κλείνω για να μη μου ρχονται τα δηλητηριώδη σάλια σας! Εδώ η καρακάξα ανοίγει τα φτερά της

-        Είσαι κατσίκα μου λεει! Και βλαμμένη! Είσαι μια βλαμμένη κατσίκα!

Και κάπου εδώ η καρακάξα μεταμορφώνεται σε κατσίκα και μάλιστα βλαμμένη.

-        Και εσύ, του λέω θα πρέπει να πας στο Δαφνί να σε εξετάσουνε, γιατί τώρα που πιάνουν οι ζέστες είσαι επικίνδυνος! Έτσι γίνονται τα εγκλήματα του λέω και κάνω με δεξιοτεχνία όπισθεν.

Με τη βοήθεια ενός άλλου κυρίου που άνηκε στο κοινό μου, κατάφερα να την σκαπουλάρω από τον αφηνιασμένο τσέλιγκα!

Απαπα.. τι ήταν τούτο!

Σιγά μεσιέ πως κάνεις έτσι και τι λόγια είναι αυτά σε μια γυναίκα?

Εσένα γυναίκα δε σε γέννησε ή μπας κι είσαι μύκητας ?

Έχει μουρλαθεί παιδιά ο κόσμος και έχει χαθεί το τόπι!

Στην όποια μανούρα βρεθείτε η συμβουλή μου είναι : Aπάντηση με ευγένεια, χαμόγελο και όπου φύγει φύγει!

Και μετά ξέρετε.. όλοι εδώ να κράξουμε δίχως αύριο!!!!!!

Γκρινιαροκαρακάξες... ας κάνουμε ντου στη ζωή!

   
   · Εσύ φταις που πάχυνα

   · Εσύ φταις που είμαι όλη μέρα κλειδωμένη στο σπίτι   

   · Εσύ φταις που δεν πάω για καφέ με φίλες μου

   · Εσύ φταις που δεν κάνουμε τίποτα

   · Εσύ φταις που δεν βρίσκω ώρα για μένα

   · Εσύ φταις που ζεις/αναπνέεις/

     υπάρχεις και χωρίς εμένα!

Αυτά λέει η άλλη στον άντρα της και μετά περιμένει να δει χαΐρι. Γενικώς.

Το μέσα της , το έξω της, το γύρω της!

Που πας κυρά μου και θα του την πεις και από πάνω;

 Εσύ τι ακριβώς κάνεις εκτός από το να βρίζεις και να μειώνεις τον άλλον που είναι δίπλα σου;

 -     Σιδερώνεις

 -     Μαγειρεύεις

 -     Καθαρίζεις

 -     Μαζεύεις

 -     Ξεσκονίζεις

 -     Ψωνίζεις

 -     Γεννάς

 -     Μουρμουράς

 -     Γκρινιάζεις

 -     Μιζεριάζεις

 -     Κλαίγεσαι

 -     Ειρωνεύεσαι

 -     Μυξοκλαίς

       Ούπς σόρυ το έχασα. Πάμε πάλι:

  -    Φροντίζεις το σπίτι/τα παιδιά/τα γατιά/τα σκυλιά/ τον άντρα σου!

ΤΟ ΠΙΑΣΑ!

Κάνεις τα πάντα!

ΤΟ ΕΧΩ σου λέω!

Κάνεις τα πάντα για τους πάντες!

Κοπελιά, μήπως… μήπως λέω ξεχνάς κάτι πολύ σημαντικό;

 Όχι;

Είσαι σίγουρη;

Ναι;

Χμ… απορία δική μου τότε. Που είσαι εσύ μέσα σε όλα αυτά που κάνεις; ΕΣΥ λέω. Η δική σου ύπαρξη. 

Η δική σου οντότητα. Η δική σου παρουσία!

 Γκρινιάζεις. Μήπως όμως παγιδεύεσαι στα θέλω των άλλων που φροντίζεις και στο τέλος παραμελείς εσένα;

Μιζεριάζεις. Μήπως η εγκατάλειψη του εαυτού σου σε ωθεί στην μιζέρια, επειδή πια δεν αντέχεις το εγώ σου;

Μουρμουράς. Μήπως η παραίτηση των θέλω σου έρχεται σε αντίθεση με την καρδιά σου;

Λέω εγώ τώρα, ξέρεις… κουβέντα να γίνεται!

Επιμένω όμως να πιστεύω ότι η αλήθεια είναι πάντα μια. Όταν μας φταίει ο ίδιος ο εαυτός μας είναι πολύ εύκολο να ξεσπάμε στους άλλους, και πιο συγκεκριμένα στους πιο κοντινούς μας βλέπε τυχερός σύζυγος! Δεν τα έχουμε ακριβώς μαζί του, γιατί εκείνος προχωρά, αλλάζει, εξελίσσεται και εμείς μένουμε κλεισμένες μες το καβούκι μας βρίσκοντας πάντα σαν δικαιολογία το μεγάλωμα των παιδιών και την φροντίδα του σπιτιού. 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα παιδιά και το σπίτι είναι μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μας ομολογώ. Το ξέρω και το ζω! Αλλά πάντα παντού και πάντοτε υπάρχει χώρος και για τα θέλω μας. Για εμάς τις ίδιες. Η αρχή είναι δύσκολη, κι αυτό το ξέρω. Ξέρω όμως πως υπάρχει και γίνεται!

Δεν μας φταίει κανένας άλλος για την ζωή που ΔΕΝ κάνουμε. ΕΜΕΙΣ φταίμε που βολευόμαστε σε καταστάσεις που τελικά δεν μας αρέσουν και δεν μας ικανοποιούν. Το να σηκωθείς πάνω και να διεκδικήσεις στη ζωή, να την αρπάξεις στα χέρια σου δεν είναι αμαρτία. Δεν σου κλέβει χρόνο ούτε από τον άντρα σου και ούτε και από τα παιδιά σου.  Σου προσθέτει θα τολμούσα να πω. Σου προσθέτει περισσότερη ενέργεια και περισσότερες στιγμές ευτυχίας! Γι’ αυτό  μικρή μου καρακάξα σταμάτα να κράζεις , άσε για λίγο την σκούπα και παίξε μπάλα με τα θέλω ΣΟΥ! ΜΠΟΡΕΙΣ! Θέμα προτεραιοτήτων είναι όλα μα όοοοολααα!