Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Τι είναι οι καρακάξες..





Oλες οι καρακάξες, πρωτίστως κράζουμε τον εαυτό μας.
Κάνουμε αρχικά την κριτική της πάρτης μας με αγάπη και  πολύ χιούμορ και έπειτα την κάνουμε τράμπα 
Την αλληλομοιραζόμαστε!

Κράζουμε τις δυσκολίες της ζωής και εστιαζουμε στην ομορφιά της διαφορετικότητας μας  με στόχο να εξελιχθούμε και να συνυπάρχουμε ωραία και καλά!

Το κράξιμο μας, δεν έχει πρόθεση κοροΐδίας και προσβολής κανενός επι προσωπικού!

Κάνουμε την αυτοκρατική μας σε ένα φόντο αξιοπρέπειας, σύμπνοιας,  γελοιότητας και αγάπης προκειμένου να απομυθοποιήσουμε τις όποιες δυσκολίες, να χαλαρώσουμε και φυσικά να γελάσουμε!

 Να ανταπεξέλθουμε και να επιβιώσουμε σε ένα κόσμο που πολλές φορές γίνεται νάρκισσος γεμάτο ψευδαισθήσεις και δηθενιά. 

Και όλα αυτά μπας και τον αλλάξουμε κρα με κρα. 

Κάνουμε ντου στις εσωτερικές μας διαρροές για να λυτρωθούμε από την αγκύλωση του πρέπει και του σωστού. 
Κάνουμε ένα ντού στην μαυρίλα μπας και την ασπρίζουμε!

Αν δεν το κάνουμε με χιούμορ και καλή καρδιά, τότε τα λοίσθια είναι πολύ κοντά για να τα πνεύσουμε! 

Κάνουμε ντού στην ψυχή μας!

Και έχουμε το σθένος να κράζουμε! 
Να κράζουμε όλα τα ψεύτικα και ματαιόδοξα κομμάτια του εαυτού μας και να μετασχηματίζουμε τις ατέλειες σε ομορφιές μας. 


Να να μας έχει ο θεός όλους καλά , να μας δίνει υγεία και χρόνια ώστε να κράζουμε τα αρνητικά μας, να τα κάνουμε θετικά και μετέπειτα να τα απολαμβάνουμε υπερήφανα και  κραυγαλέα.. 
Ο ένας, παρέα με τον άλλον και όλοι μαζί με όλους!



με αγάπη και κρα,

Οι καρακάξες

   '' Ο ΚΡΑΧΘΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΚΡΑΧΘΗΤΩ''



              

Το κράξιμο της αρχικαρακάξας! Ου... γελοία!


Κρα εμένα και μόνο εμέναν σήμερα. Που θεωρώ ότι γνωρίζω καλά κάποια πράματα! Εδώ βαράμε κεφάλι στον τοίχο με φόρα παρακαλώ!

Κράζοντας από δω, κράζοντας από εκεί χάθηκα στα δικά μου. Στα δικά μου ξέρω, γνωρίζω, απαντώ! Και ξάφνου μια αναλαμπή που οδηγεί σε πλήρη συνειδητότητα και «πουφ» σκάει η φούσκα. Και είμαι εγώ με μένα, για μένα. Ουπς. Μια απροσεξία, δική μου προφανώς, οδήγησε σε μια ανακατωσούρα και ένα ντόμινο άρχισε να ξεδιπλώνεται εμπρός μου. 

Μπαμ! Ένα μεγάλο και βροντερό μπαμ εντός μου τώρα. Για να τρομάξω, να απορήσω, να διερωτηθώ, να ερωτηθώ και να σιωπήσω! Λάθη γίνονται μωρέ… και παραβλέψεις. Και όλοι χρωστάνε σε όλους. Μα εγώ αγχώνομαι. Προβληματίζομαι και αναστατώνομαι ψυχικά και σωματικά!"Εδώ η Ελλάδα χρωστάει σε όλη την Ευρώπη και είναι χαλαρή εσύ θα πνιγείς σε μια κουταλιά νερό;" Ξεστομίζει ο ήρωας (ναι, αυτή την στιγμή είναι) άντρας μου. Συμφωνεί και η μάνα μου. Και μένω με την απορία στην μούρη!
 
Άντε τώρα μωρή να πλύνεις κανα πιάτο, να φτιάξεις κανα κέικ και άλλη φορά άσε τους «ξερόλες» του είδους να ασχολούνται με πάσις φύσεως οικονομικά θέματα. Αφού εσύ δεν το έχεις, σε απολύσανε θυμάσαι – το δεν έχουμε πελάτες προφανώς χρησιμοποιήθηκε για να μην σε προσβάλλουν, και η όμορφη κατά τ’άλλα συστατική επιστολή για να σου κλείσουν τα μάτια. Αν ήσουν τόσο καλή σιγά μην σε άφηναν να φύγεις!

 
Είμαι η Μαρίνα. Και ενίοτε είμαι γελοία. Και ηλίθια. Και ξανά γελοία. Και ξανά ηλίθια. Με καλές πάντα προθέσεις!

Κοιλιά μου, είναι μου, καμάρι μου!



-         Έχεις δει τι κοιλιά κατέβασες;

«Εσύ τι λες να την κουβαλάω κάθε μέρα και να εθελοτυφλώ;!» σκέφτεσαι και χαμογελάς. Ξέρεις… έχεις εκείνο το χαμόγελο, «όπως/είσαι/σήκω/φύγε/γιατί/θα/σε/σκίσω».

-          Καθόλου δεν προσέχεις τον εαυτό σου, πρέπει να το κοιτάξεις, επιμένει αυτή.

«Ούτε εσύ τον άντρα σου αλλά δεν το κάνουμε θέμα!» συνεχίζεις εσύ να σκέφτεσαι χωρίς να μιλάς. Το χαμόγελο εξαφανίζεται και ρίχνεις βλέμμα δολοφονικό στυλ στην επόμενη σε έφαγα!

-         Αν δεν κοιτάξεις λίγο τα χάλια σου, θα τον χάσεις τον άντρα σου και άντε να βρεις άλλον μετά! Τα θέλει ο κ#%ης!

Και τότε έχεις δύο επιλογές:
(1)           σκας και εξαφανίζεσαι από μπροστά της
(2)           της τα χώνεις και ηρεμείς!

Συνήθως επειδή θες να είσαι υπεράνω γυρνάς πλάτη και την κάνεις. Έλα όμως που σε τρώει συνέχεια μετά. Και ποιος την πληρώνει; Ποιος;;;;!

-         Μωρό μου πάχυνα; Δεν με θες πια; μήπως να κάνω δίαιτα; Μήπως να πάρω χάπια; Μήπως να ξεκινήσω γυμναστική; Μήπως το ένα, μήπως το άλλο;

ΣΤΟΠ! 

Όταν το παίζεις υπεράνω δεν το κουβαλάς μαζί σου! Γυρνάς φεύγεις και έκλεισε το θέμα. Αν είναι να το κουβαλήσεις άνοιξε το στόμα σου και χώσε χωρίς φόβο και ενοχές! Αυτό κάνει η κάθε κυρία που έχεις απέναντι σου! Το παίζει θεά και σε χώνει εσένα! Παραβλέποντας , πάντα τα δικά της χάλια! Γιατί;
Γιατί δεν έμαθε ποτέ να κάνει κάτι διαφορετικό. Εσύ όμως κουκλίτσα μου είτε το αποδέχεσαι αυτό, είτε όχι. Δεν χρειάζεται τα δικά της τα σκατά να τα κουβαλάς και πάνω σου! 

Είσαι θεά, γιατί ξέρεις να ζεις, γιατί είσαι καλά, γιατί αναγνωρίζεις την αξία του ανθρώπου, της ψυχής, του φαγητού, των πάντων όλων. Αποδέξου εσένα και το είναι σου ακομπλεξάριστα. Σπανίζει το είδος σου στις μέρες μας το ξέρεις;

Το μεγαλείο της ψυχής μπορεί να κρύβεται σε σώματα περίεργα, σε φάτσες όχι και τόσο γνώριμες, σε ατίθασα μαλλιά και σε γυρτές μύτες! Αυτό αναζήτησε στους ανθρώπους και σε αυτούς εστίασε! Για όλους τους υπόλοιπους ένα συνεχόμενο κρα κρα θα είναι η ζωή τους, προσπαθώντας να καλουπωθούν σε σώματα ψεύτικα και γι αυτούς τίποτα. Κενό!

Κρίμα δεν είναι να αφήνεις ένα κενό να σου χαλάει την ψυχική σου υγεία; Κράξε σιωπηλά είτε φωναχτά και πάμε γι άλλα!

Φανάρι κίτρινο παρακαλώ... και εικονογράφηση!



Προσοχή προσοχή… στην Αθήνα του 2015 επιβάλλεται να προστεθεί ακόμα ένα χρώμα στα φανάρια, ίσως το ροζουλί προς κόκκινο, θες φούξια ή μήπως ένα πιο τρανταχτό όπως κίτρινο; Ναι. Αυτό. Και να ανάβει κάποια δευτερόλεπτα πριν το πράσινο! Γιατί; Μα είναι δυνατόν να ρωτάς γιατί;
 
Δεν ξέρω τι γίνεται εκτός Αθηνών, εδώ όμως με το που ανάψει πράσινο δεν προχωράς. Επιβάλλεται να περιμένεις τα δυο-τρία αμάξια που θα περάσουν με κόκκινο, όπως επίσης και την κυρία/κύριο/παππού/γιαγιά/καλλονή/λεβέντη που αποφάσισε ότι χωράει μωρέ κι αυτός στην ουρά μπροστά του, τι κι αν κόβει το δρόμο στα υπόλοιπα αμάξια που περιμένουν; Ζωή να έχουμε να ταλαιπωρούμε τους άλλους…!

Επίσης, θα παρακαλούσα όλους τους δημάρχους να κάνουν ένα γύρω στο δήμο τους με αμάξι, οδηγώντας βεβαίως οι ίδιοι και να προσπαθήσουν να αποφύγουν ΟΛΕΣ τις λακκούβες, αν το καταφέρουν παρακαλείται όπως το εικονογραφήσουν και το διαμοιράσουν από πόρτα σε πόρτα: "Πως να περάσετε σώοι και αλώβητοι τις λακκούβες - και εσείς και το αυτοκίνητο σας. Με την ευγενή χορηγία του Δήμου σας!".

Πολύτιμη θα ήταν και η συμβολή τους αν έκαναν το ίδιο και με όλους τους δρόμους που θεωρούν ότι είναι διπλής κατεύθυνσης! Μια ζωντανή εικονογραφήση/χαρτογράφηση -ότι και όπως γουστάρει ο καθένας - του πως μπορείς να διασχίσεις έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης με αμάξια παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά του δρόμου να είστε σίγουροι ότι θα είναι ο λόγος της επόμενης τετραετίας σας (ή μήπως είναι πενταετίας; Ή μήπως πάλι είναι πιασμένες οι θέσεις επ’ αόριστον και γι αυτό μας έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια;!).

 
Και να θες να ξεκινήσεις την μέρα σου χωρίς κράξιμο οδηγώντας δεν παίζει! 

Κρα!


Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Έρωτας, φρου φρου και αρώματα...ΝΑΙ!



-          Δεν ξέρω πως είναι να είσαι ερωτευμένος, μου είπε. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ! 

Και έμεινα σαν χάνος να κοιτάω το έντονο κατά τ’ άλλα βλέμμα της. 

-          Μα είναι δυνατόν; Φώναξα!

-          Έλα μωρέ πως κάνεις έτσι; Σιγά τα οά, είπε γυρίζοντας το κεφάλι της προς την αντίθετη μεριά.

Σιγά τα οά; Σιγά τα οά;

Σιγά τα οά όταν το μέσα σου τραντάζεται και σε προστάζει να κάνεις πράγματα που ούτε καν φανταζόσουν;



Σιγά τα οά όταν η καρδιά σου δεν σου επιτρέπει να χαλαρώσεις λεπτό;

Σιγά τα οά όταν τα καρδιοχτύπια γίνονται ένα με τις νότες και τους στίχους όλων μα όλων των τραγουδιών;

Σιγά τα οά να ξυπνάς χαράματα και να γελάς και μόνο στη θύμηση κάποιου άλλου;

Σιγά τα οά όταν για κάποιο διάστημα η λογική σου εκμηδενίζεται;

Σιγά τα οά όταν υπάρχει περίοδος που απλά ζεις χωρίς να σκέφτεσαι;

Σιγά τα οά να λάμπεις χωρίς να χεις μια στρώση μεικ άπ στην μούρη σου;

Σιγά τα οά όταν όλα γύρω σου αποκτούν κάποιο νόημα;

Σιγά τα οά όταν το είναι σου συγχρονίζεται απόλυτα με το είναι κάποιου άλλου; Όταν η καρδιά σου χτυπάει στα στήθια κάποιου άλλου; Όταν αυτός ο άλλος σε κάνει να γελάς και να κλαις με την ίδια ευχαρίστηση; Όταν τα μάτια σου ανοίγουν μόνο για να τον κοιτάνε; Όταν το γέλιο σου υπάρχει μόνο για να τον φωτίζει; Όταν εσύ αναπνέεις για να του δίνεις χαρά; 

Σιγά τα οά όταν εσύ και αυτός γίνεστε ένα με την απόλυτη ευτυχία και κυριεύεστε από ευφορία και αγάπη;

-          Ε… ε… σε σένα μιλάω! Είσαι εδώ; Μου σταματά τον ειρμό της σκέψης η φίλη. Που ταξιδεύεις καλέ;

-          Στην συχνότητα του έρωτα, της απαντώ!

-          Καλά κρασιά μου λέει. Όση ώρα εσύ ταξίδευες σε φρου φρου και αρώματα εγώ έκλεινα ραντεβού με τον τύπο απέναντι! 

-          Γιατί;

-          Επειδή η ζωή είναι μικρή για να αναλωνόμαστε σε έρωτες κορίτσι μου! Και εσύ που τα έζησες τι κατάλαβες; Όπως ήρθαν, έφυγαν!

Χαμογελώ χωρίς ίχνος ειρωνείας. Γιατί ξέρω. Ξέρω πως είναι να ζεις τον έρωτα στο μεγαλείο του. Ξέρω πως είναι να ΖΕΙΣ. Ξέρω πως είναι να πέφτεις και στα πατώματα γι αυτόν. Και δεν το αλλάζω… με όλα τα ραντεβού του κόσμου, με όλα τα υπαρκτά πράγματα του κόσμου. Γιατί εκεί στο μεταφυσικό κομβικό σημείο του έρωτα που δυο ψυχές συναντιούνται, εκεί βρίσκεται και το νόημα ετούτης της ζωής. Κι ας μην στέριωσαν μαζί αυτές οι ψυχές, κι ας μην συναντήθηκαν ποτέ ξανά. Για μια στιγμή, για μια αιωνιότητα ήταν ένα!

Και θα το ζήσει κι αυτή. Που θα πάει. Αλίμονο στους ανθρώπους που δεν βιώνουν τον έρωτα. Ένα συνεχόμενο κενό θα είναι η ζωή τους…