Σάπιο "εγώ" πασαλειμμένο με αρώματα...

Η χαρά του κουτσομπολιού είναι μεγάλη γι αυτούς που δεν έχουν ζωή. Γι αυτούς που αρέσκονται να ρουφάνε στιγμές των άλλων μετατρέποντας την δική τους μίζερη πραγματικότητα σε κάτι λιγότερο μίζερο και περισσότερο διαδραστικό.

• Ξέρεις τι άκουσα; Λέει η Τασούλα.
• Όχι για πες, απαντάει με γουρλωμένα μάτια η Φρόσω. 
•  Ο Στεφανής από το δίπλα χωριό είναι γκέι. Αμέ… και το Στεφανής το έκανε Στεφάν.  
• Τι λες μωρε;
• Ναι σου λέω, μου το πε η Μαριώ του Θόδωρα. Το βράδυ λέει ντύνεται γυναίκα . Καημένη η Ελένη, τον είχε και καμάρι τόσα χρόνια!

Κακό που τους ξημέρωσε! Μεγάλο κακό. Τόσο μεγάλο που δεν το χωράει ο κόσμος όλος. Τόσο κακό που δίνει τροφή σε κάποιους άλλους για να ζουν και να επιβιώνουν στην καθημερινότητα τους. 

• Ρε την ξέρεις την Γωγώ;
• Ποια Γωγώ; Του Μπάμπη την κόρη;
• Ναι μωρέ αυτού!
• Μεγάλο τσουλάκι. Ξέρεις με πόσους έχει πάει;

Με όλους εκτός από εκείνον. Γι αυτό είναι και τσουλάκι! Αλλά πως αλλιώς μπορείς να μειώσεις ένα θηλυκό; Τονίζοντας το ερωτικό παρελθόν του! Λένε.

Λένε αυτοί, που δεν έχουν κάτι άλλο να πουν. Λένε αυτοί, που ίσως να μην τρώνε συχνά χυλόπιτες, ίσως πάλι και να τρώνε.  Αλλά είναι τόσο εγωιστές που δεν μπορούν να το δουν. Δεν μπορούν, γιατί η εγωπάθεια τους, τους τυφλώνει. Καλό είναι ότι τους κάθεται γενικώς και ειδικώς. Καλό είναι αυτό που σέρνεται στα δικά τους μόνο θέλω. Ώπα ρε μεγάλε άντρακλα πασά, πρόσεχε λίγο τα μούτρα σου. Γιατί εκεί που θα τα φας, δεν θα σου περισσέψει τίποτα. Βλέπεις η εγωπάθεια και η υπεροψία δεν τρώγονται, παρα μόνο σου κάθονται στο στομάχι και τότε δεν σώζεσαι. 

Το ίδιο βέβαια σέρνεται και διαδίδεται από μια γυναίκα στην άλλη. Εμ πως;

• Την ξέρεις την Μυρτώ;
• Ναι ρε καλή κοπέλα!
• Καλή… αυτή είναι μεγάλη π#%$@#%!

Το λένε  αυτές  που θεωρούνται ηθικές γυναίκες. Το λένε αυτές, που φέρονται στον άντρα τους λες και είναι κατοικίδιο και τολμά να βγει μόνο του μια βόλτα.

Γυναικούλες της πλάκας που με το να μειώνουν κάποιες άλλες ανεβάζουν στα μάτια τους και μόνο το θεσπέσιο «εγώ» τους. Ένα «εγώ» πασαλειμμένο με φρου φρου κι αρώματα δικά τους, που προς τα έξω μυρίζει σαπίλα. Αν θες κυρά μου τον άντρα σου περιποιήσου τον καλά μέσα κι έξω! Αφουγκράσου τις ανάγκες του χωρίς τα δικά σου θέλω. Ακούμπησε την ψυχούλα του χωρίς νύχια και δόντια. Άκου την καρδιά του αβίαστα. Σε παίρνει;

Πονεμένη μου συνειδητότητα. Ήρθες με φόρα στην λουλουδένια μου ζωή και με προσγείωσες απότομα! Με έμαθες όμως και κάτι. Να με αγαπώ, να με αγαπώ ακόμα πιο πολύ. Γιατί τώρα πια ξέρω… το να είσαι διαφορετικός από τους άλλους πονάει τους άλλους. Το να έχεις πιστεύω και συναισθήματα διώκεται στις μέρες μας! Μα δεν τα βάζω κάτω, γιατί αυτή μου την διαφορετικότητα την λατρεύω. Είναι η δύναμη μου. Η πυξίδα μου, η ανάγκη μου, τα θέλω μου, η ζωή μου όλη. Μια ζωή πλασμένη με τις επιλογές ΜΟΥ, τους ανθρώπους ΜΟΥ. Και όσοι δεν χωράνε στον κύκλο μου είναι γιατί βρωμάνε. Βρωμάνε ένα στημένο, ψεύτικο, σάπιο εγώ. Ένα εγώ που επιδιώκει να αναδειχθεί μέσα από το θάψιμο όλων των υπολοίπων.  

 Η ζωή περνά και δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Γιατί σε αντίθεση με κάποιους άλλους την ζωή ΜΟΥ επιλέγω να την ΖΗΣΩ όπως γουστάρω! Οι υπόλοιποι ας την ζήσουν μέσα από ζωές άλλων… φτάνει αυτοί να παραμείνουν μακριά μου.