Μάνα στο κρεβάτι!

Πες το μην ντρέπεσαι. Καθε βραδυ πριν κοιμηθείς κλείνεις τα μάτια και παρακαλάς το Μορφέα να περασει προς τα μέρη σου. Η αλήθεια ειναι πως με την τοση κούραση που κουβαλάς αναμένεις να ξεραθείς επι τόπου. Κι όμως. Αυτές οι άτιμες οι σκεψεις σε στοιχειώνουν:

- έβαλα Πλυντηριο;

- τα παιδιά ειναι σκεπασμένα καλα;

- λες να φτιάξω καμια μακαρονάδα αυριο;

- απογευματινό εχω για τα παιδιά ή θα τρέχω παλι το πρωι στο φουρνο;

- ωχ τον θερμοσίφωνα τον άφησα ανοιχτό;

- λες να ακυρώσω την αποτριχωση αυριο; Καλύτερα να σιδέρωσω 

- φρούτα πρεπει οπωσδήποτε αυριο να παω μανάβικο 

- με την ΕΦΗ μιλησα; Τι εγινε τελικα με τη δουλεια της; Τι φίλη ειμαι; Θα νομίζει πως την ξεχασα...

Μπορω να συνεχίσω τη λίστα μα θελω να γραψω κι αλλα πράγματα. Και καπου εκει αγαπημένες μου σβήνει η μηχανή μας και κοιμόμαστε. Αν ειμαστε απο τις τυχερές τοτε απλα κοιμόμαστε και ξυπνάμε με το που χτυπήσει το ξυπνητήρι, χωρίς να βλέπουμε τον "Πύργο" με τα ασιδερωτα να μας κυνηγάει και χωρίς να ακούμε τις ανάσες των παιδιων μας και με το καθε κουγχου να πιστεύουμε οτι το παιδι εχει φυματίωση!!

Ξημερώνει μια άλλη ιδια μερα λοιπον και η ζωή κυλάει ρομποτικά... Και τοτε γινεται το μπαμ!

Ενα καλώδιο της μαμάς/συζύγου/εργαζόμενης καίγεται! Ω ναι! Και για διορθωθεί θα πρεπει ΕΣΥ να κάτσεις στο κρεβάτι για λιγο. Εφτασε η ωρα να ξε-κου-ρα-στεις!!!!

Με το που το ακούς καίγονται παράλληλα αλλα δυο τρία καλώδια. Και πως θα γινει αυτο; Θα παραλύσει το σπίτι. Τα παιδιά. Ο άντρας σου. Ο νεροχύτης. Τα άπλυτα!

Ώπα κοπελια βάλε μια τελεία! Ηρθε η ωρα να ζητήσεις βοήθεια!!!

Ειναι δύσκολο να βολευτείς σε ενα σημείο οταν εχεις μάθει να κανεις 1 εκατομμύριο πραγματα μαζι. Μοιάζει απίστευτο εσυ να κοιμασαι ενώ ολοι οι υπόλοιποι γύρω σου ειναι ξύπνιοι. Ναι. Η πρώτη μερα ειναι ισως η δυσκολότερη!

Περνάει όμως. Με ολες τις ανησυχίες που χωράει το ξερό σου το κεφάλι. Π ε ρ ν α ε ι...

Και ξημερώνει η επομενη μερα. Και η μεθεπόμενη. Και παρατηρείς οτι το σπίτι εξακολουθεί να ειναι στη θεση του. Τα παιδιά σου τρώνε, γιατι και "ο μπαμπάς ειναι καλος μάγειρας, μαμά". Το Πλυντηριο δεν σταματα να λειτουργεί καθώς γεμίζει και παλι με τον μπαμπα. Τα ασιδερωτα εξαφανίζονται ως δια μαγείας, καθώς μπορούν τα περισσότερα να σιδερωνονται την ωρα που τα φοράς!

Το μυαλο σου θελει πολυ δουλεια ακομα μεχρι να τα επεξεργαστεί ολα αυτα. Δυσκολεύεται να τα αποδεχτεί. Κι όμως καλη μου κοιμήθηκες πανω σε ασιδερωτα σεντόνια και εξακολουθείς να ζεις!!! Τρομερό;;;;;;

Και μεσα στα τόσα αντιλαμβάνεσαι τις αληθινές αξίες της ζωής. Και νιωθεις τυχερή. Τυχερή, γιατι εχεις ανθρωπους που σε νοιάζονται και σε αγαπούν. Ναι ξερω. Ειναι κι αυτοί οι άλλοι που δεν σε πανε μια. Ας τους εχει ο Θεός καλα μακριά σου μωρε!

Δες μπροστά σου τι εχεις:

Αγαπη.

Κατανόηση.

Συμπαράσταση.
Κι ας μοιάζουν ολα μαύρα καποιες φορες. Ας ειναι.

Η αληθινή ευτυχια κρύβεται σε ολες εκείνες τις στιγμές που αντιλαμβάνεσαι την πραγματική ουσία της ζωής. Η ζωή μας χαρίστηκε για να περναμε καλά και οχι για να την δυσκολευουμε κι αλλο!!!

Άστον νεροχύτη με τα άπλυτα.

Χέστα ασιδερωτα μια φορα.

Αγκάλιασε τον άντρα σου, τα παιδιά αου, τους φίλους σου!

Ξερεις ποσο ποναει το να μην μπορεις να το κανεις πια αυτο;!

Αυτο που εμαθα τόσες μερες τάβλα ειναι πως οι δουλειές εντος και εκτος σπιτιού δεν θα τελειώσουν ΠΟΤΕ! Οι ανθρώπινες ζωές όμως και οι στιγμές που εχουμε τελειώνουν κάποτε. Γι αυτο ας φροντίζουμε να γεμίζουμε τις μερες μας με αγαπη μονο! Για όσο την εχουμε...

Αγαπη μεσα μας, εξω μας, γύρω μας!

Κι ολα τ αλλα θα τα βολέψουμε....