YOLO – You Only Live Once

Είναι κάποιες ψυχές που έρχονται σε τούτο το ρημαδοκόσμο για να ταλαιπωρούνται. Ή μήπως κάνω λάθος και τελικά αυτές οι ψυχές έρχονται για να μάθουν σε εμάς τους ανήξερους την ουσία και την ποιότητα ζωής που οφείλουμε να έχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι;;

Μεγαλώνοντας θαύμαζα διάφορα είδη ανθρώπων. Ναι. Στην αρχή θαύμαζα κάθε φάτσα που μου πρόβαλλαν ή μάλλον επέβαλλαν τα ΜΜΕ. Είχα μια τάση να θεωρώ ότι όλες αυτές οι φάτσες ήταν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Θεωρούσα ότι το μόνιμο χαμόγελο που κουβαλούσαν στην μούρη τους δήλωνε το μεγαλείο της ευτυχίας τους και ήθελα να γίνω σαν αυτούς.
Έπειτα θαύμαζα το χρυσό… Θεωρούσα ευτυχισμένο κάθε άνθρωπο με λεφτά. Πολλά λεφτά. Γιατί αυτοί μπορούσαν να έχουν ότι θέλουν άρα αυτοί είναι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Υπήρχε και η περίοδος που θαύμαζα τον όμορφο άνθρωπο. Αυτόν/αυτήν με το ωραίο σώμα και το υπέροχο πρόσωπο. Τόση ομορφιά πώς να μην είναι ευτυχία;

Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες και διώξαν τα χελιδόνια. Σήμερα θαυμάζω 3-4 ανθρώπους. Θαυμάζω εσένα που έχασες δυο παιδιά και στέκεσαι αξιοπρεπώς στα πόδια σου, παλεύοντας με τους δικούς σου δαίμονες και ακόμα αντέχεις. Θαυμάζω εσένα που σου έδωσαν μισό χρόνο ζωής κι όμως εσύ τους έβγαλες ψεύτες. Επιμένεις να ζεις, να χαίρεσαι, να θυμώνεις, να αγαπάς και να συνεχίζεις πέντε χρόνια μετά. Θαυμάζω και σένα που σε όλες τις τρικλοποδιές που σου βάζει η ζωή επιμένεις να σηκώνεσαι κάθε φόρα πάνω και πιο δυνατή. Πιο σίγουρη! Και βέβαια θαυμάζω και σένα που και αν σου στέρησε η ζωή τα πόδια σου σε τρυφερή ηλικία εσύ χαμογελάς και δίνεις καθημερινά μαθήματα ζωής και φωνής!

Ευτυχώς τελικά έμαθα να θαυμάζω την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Και νιώθω πραγματικά ευγνώμων που βρέθηκαν στο δρόμο μου τέτοιοι χαρισματικοί άνθρωποι δείχνοντας μου το μεγαλείο της ψυχής και της ζωής. 

Στέκομαι μπροστά σας, δίπλα σας, πίσω σας και σας θαυμάζω. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Γιατί ξέρετε να παλεύετε, να διεκδικείτε και κυρίως να χαμογελάτε. Βουτηγμένοι στην αδικία και στα γιατί, έχετε μόνιμο σύμμαχο σας το χαμόγελο και το χιούμορ. Βουτηγμένοι σε ένα μαύρο σκοτάδι εσείς βρίσκετε μια χαραμάδα φωτός και προχωράτε προς τα εκεί. Βουτηγμένοι στις απαγορεύσεις εσείς σπάτε τους κανόνες και θέτετε τα δικά σας όρια. Και είναι τιμή μου… μεγάλη μου τιμή που σας γνωρίζω, που σας ζω.

Μπροστά σας όλα μοιάζουν αλλιώς. Μπροστά σας στρωμένο όλο το νόημα της ζωής. Όλη η ουσία  και όλη της η ποιότητα. 

Σήμερα κράζω την μιζέρια. Την πλαστική μιζέρια, την ψυχαναγκαστική μιζέρια του κόσμου τούτου. Την κλάψα για το τίποτα. Για τα πάντα όλα. 

Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος τελικά; Δυο τρεις ανθρώπους γύρω του να τον αγαπούν. Να ξέρει να γελά μέσα από την καρδιά του και να μπορεί να αναγνωρίσει το μεγαλείο της ζωής του. Της δικής του ύπαρξης! Να δίνεις αγάπη και να εισπράττεις! Να γελάς με τα χάλια σου, και να ξεκαρδίζεσαι με τα παιχνίδια που σου παίζει η ζωή. Να μπορείς με αυτούς τους 2-3 ανθρώπους να μοιράζεσαι στιγμές χαράς. Να ζείτε μαζί στον ίδιο πλανήτη. Να νοιάζεστε και να αγαπιέστε ατόφια και ειλικρινά. 

Είμαι ένας ευτυχισμένος και γεμάτος άνθρωπος. Και στη ζωή μου δεν χωράνε πια οι μιζέριες κανενός. Ούτε οι πλαστικές χαρές, ούτε οι ψεύτικες στιγμές. Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ, να φοβάμαι, να πέφτω, να σηκώνομαι και να ξανα γελάω. 

YOLO – You Only Live Once 

Κράξε τα δήθεν, τα ψεύτικα , τα πλαστικοποιημένα και βουρ για αυθεντία ρε. Στους ανθρώπους. Όχι στα πράγματα. 

Αγάπα για να αγαπηθείς και γέλα για να σωθείς από όλα τα δεινά που σε καρτερούν. Όσο αγαπάς και σε αγαπούν δεν υπάρχει φόβος, παρά μόνο ελπίδα!

Κρα και ξανα κρα…!