Αγαπητέ ροφέ..

 Γειά σας! Εγώ είμαι η ρομαντικιά της παρέας, που βγάζω μια πιο αέρινη και  vintage κραυγή.

 Απόψε  λοιπόν βγήκα. Και έτσι όπως βγήκα, έτσι και μπήκα. 

 Και μπήκα με μια απεριόριστη λαχτάρα και διάθεση να κράξω!!! 

Να κράξω βιντατζ και παστέλ.

Θα κράξω δίχως καμία συστολή μα με πολλή αγάπη για ακόμα μια φορά το γένος που τόσο αγαπώ: Tο γένος αρσενικό! 

Θα κράξω από την ρομαντική μου πλευρά. Μια πλευρά μου που έχει ξεπλευριαστεί σε αυτή τη γη. Σε μια γη που πλήττεται από λειψανδρία. 

Θα μιλήσω εκ μέρους του γυναικείου φύλου.

Ενός φύλου που στην παρούσα στιγμή στέκει αφυδατωμένο απ' του ανδρός το ύδωρ και  του οποίου η γλώσσα έχει μπλεδίσει, έχει η ρημάδα ξεφλουδίσει .

Σημερα κανω κεφι να  μιλήσω για τη θάλασσα.

 Για μια θάλασσα με παλίρροια.

Φανταστείτε λοιπόν μια θάλασσα, ένα βυθό όπου τσιπούρες και συναγρίδες αράζουν λεύτερες και άμεριμνες στα βράχια και κάνουν λίμα - μανώ, σταυροπόδι πέρα δώθε και βαριεστημένα γιατί πολύ απλά τους ψαροτουφεκάδες τους επάτησαν τα τρένα! 

Παιδία! Θέλετε να μαζευτούμε λίγο να οργανωθούμε?

Δεν αφήνετε λίγο κάτω τους φόβους και τα εγώ σας και να βγάλετε λίγο στη φόρα τα σ΄αγαπώ σας? Αγαπώ δε σημαίνει απαραίτητα θέλω να σε κάμω γυναίκα μου και να γεννήσεις τα παιδία μου. 

Δε σας απειλεί κανείς με το δικανο για να διαιωνίσετε το θρύλο σας. 

Παιδιά χαλαρά! 

Τούτη η θάλασσα λέγεται ζωή και σήμερα σαν την παλλοίρια ανεβαίνει και μετά κατεβαίνει δίχως να σας ρωτήσει και μετά πάει χάνεται.

Αγαπητέ ροφέ,

Σταμάτα να ροφάς το ποτό σου με βλέμμα πλάνο που δε ρίχνει μήτε αεροπλάνο.
Ξεκίνα ν’αγαπάς και να τολμάς. 

Ν’ αγαπάς αυτό που βλέπεις και να το καρφώνεις στα μάτια και μετά στην καρδιά.
Να αγαπάς και να εκτιμάς.  

Να εκτιμάς και να διαλέγεις το αληθινό το αλμύρικο και εκεί να μένεις.

 Εκ μέρους όλων των συναγριδών, των τσιπουρών.. όλακερου του σωματείου θηλέων εκπέμπουμε εσοες (sos) και απαιτούμε να ζήσουμε! 

Να μπορούμε να ζούμε και να συνυπάρχουμε μαζί σας πρώτ’απ’όλα φιλικά, εγκεφαλικά και τέλος και βασικότερον ερωτικά!

 Ζητάμε και επιθυμούμε μιαν ειρηνική συνύπαρξη για να μπορούμε όσο έχουμε θάλασσα και οξυγόνο να περνάμε όλοι μας καλά! 

Έχει μαραθεί ο βυθός! Ούτε φύκι δεν επιπλέει πια.

Για όνομα του θεού ροφέ! Δεν δαγκάνουμε! 

Δεν είμαστε δράκαινες παρ’όλο που κάποιες από εμάς μοιάζουν και ίσως και να είναι. 

Μα η επιλογή είναι δική σου αγαπητέ ψαροτουφεκά που κατέληξες ροφός. 

Έχεις την απόλυτη ελευθερία και είναι στη δικιά σου κρίση να επιλέξεις πόσο βαθιά θες να βουτήξεις ή πόσο θα αρκεστείς στην επιφάνεια. 

Πόσο θα αρκεστείς σε μια γοργόνα που αράζει στα ρηχά και ειν απ’οξω κούκλα και μέσα της πανούκλα. 

Είναι δική σου επιλογή το που αντέχεις να αναπνέεις. 

Εσύ ρυθμίζεις το οξυγόνο σου. 

Διάλεξε όπου θες να αναπνέεις μα πρόσεχε μη στο τέλος σκάσεις.

 Ο,τι και να επιλέξεις αγαπητέ ροφέ, να μη ξεχνάς ποτέ.

 Να μη ξεχνάς ποτέ ποιος είσαι , τι αξίζεις και τι επιθυμεί η καρδιά σου.

Εκείνη μόνο γνωρίζει πόσο οξυγόνο χρειάζεσαι.

Πριν κάνεις ή πριν δεν κάνεις τη βουτιά, να ρωτήσεις την καρδιά σου που επιθυμεί να κολυμπά που επιθυμεί να ανασαίνει.. στα βαθιά; ή στα ρηχά.

 Και τέλος, θα σου πω ένα μυστικό: Ό,τι και να επιλέξεις.. Να μείνεις ροφός ή να γίνεις ψαροτουφεκάς, να ξέρεις ένα πράγμα: 

Πως πάντα θα υπάρχει μια μικρή μουστακαλού συναγριδούλα που θα σου γελά, θα σε συμπονά και θα σ’αγαπά μικρό μου ψαράκι. 

Απλώς θα έχει κουραστεί και δε θα χει το κουράγιο να πλατσουρίσει μαζί σου στα ρηχά.. στο ταξίδι στην επιφάνεια που επέλεξες να κάνεις..

Με πολλή πολλή αγάπη σε όλα τα φοβισμένα αρσενικά που διστάζουν να ζήσουν το μεγαλείο της συνύπαρξης με το άλλο φύλο.. με ένα διαφορετικό φύλο μα με μιαν ίδια σε ανάγκες καρδιά.

Και.. εξαιρετικά αφιερωμένο και με πολλή συμπάθεια στους ροφούς της ζωής μου που επέλεξαν να μείνουν στα ρηχά. Καλή στεριά παιδιά και άμα θελήσετε θα με βρείτε όλο ευθεία κάτω πρώτο κοράλι δεξια γιατι εγω  ανασαίνω στα βαθιά..

ρ.


Ένα υπέροχο τραγούδι για μαγικές καταδύσεις..

Και άλλο ένα για όσους μένουν στη στεριά..