Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Ζήλεια που σε κούναγε..


 Εδώ και καιρό,  η εσωτερική μου καρακάξα στέκει σιωπηλή, απορώντας με τη ζήλεια που θρέφουν κάποιες γυναίκες όχι μόνο ως προς οποιαδήποτε θηλυκή  μύγα περάσει δίπλα από το κελεπούρι τους, αλλά κυρίως για τις φίλες που το δόλιο κελεπούρι τυγχάνει να είχε.
Αποφάσισε λοιπόν, να ανοίξει τα φτερά της για να πετάξει και να ξεχυθεί κράζοντας όσες έχουν το σύνδρομο της μύγας  αλλά και τα κελεπούρια αυτών!
                                      

Όλο αυτό ξεκίνησε, όταν άρχισα σιγά σιγά να συνειδητοποιώ ότι χάνω ‘’λάδια’’. 
Κάθε μορφής σχέση, χρειάζεται ένα λαδάκι για να διατηρηθεί και να εξελιχθεί. 
Και αυτό το έλαιο λέγεται επικοινωνία.
Άρχισε λοιπόν να χάνεται η επικοινωνία μεταξύ εμού και των αρσενικών φίλων μου. 
Το κοινό σημείο που δίοπε τη διαρροή αυτή, ήταν για όλους τους μια ερωτική σχέση. 
Η’ μάλλον για να είμαι ακριβής, όχι σχέση.. δεσμός! Γιατί, εδώ έχουμε δέσιμο.
  
Στην αρχή δεν είχα καταλάβει, μιας κι εγώ από τη φύση μου είμαι στην κοσμάρα μου στην οποία συνηθίζω κατά καιρούς να χάνομαι.
Τελευταία όμως, καθώς έχω μια έντονη ανάγκη για κοινωνικοποίηση, συντροφικότητα και μοίρασμα, επικοινωνώντας μαζί τους, διαπίστωνα ή μάλλον αντίκριζα μια επτασφράγιστη μπουκαπόρτα δικαιολογιών και ασυνέπειας. 
Δικαιολογίες τύπου, πήζω στη δουλειά και ασυνέπεια της μορφής θα σου τηλεφωνήσω και μετά άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
 Α! Και αγένεια! Γιατί, αγένεια είναι να στέλνεις μήνυμα στον φίλο σου και να μη σου απαντά ποτέ.

Επίσης, σας έχω και περιστατικά με γνωστούς. Και όταν λέω γνωστούς, εννοώ να έχετε περάσει κάποια περίοδο ή κάποιες στιγμές μαζί. Για παράδειγμα, παλιοί συμμαθητές.
Συναντώ τις προάλλες έναν παλιό συμμαθητή μου ο οποίος χαίρεται που με βλέπει και αρχίζουμε να μιλάμε. 
Σε κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι ενώ μιλούσαμε, εγώ έκανα μικρά βηματάκια  προς το μέρος του για να μπορέσω να ακούσω τι λέει (η συνάντηση ήταν σε μπαρ και η μουσική δε βοηθούσε την ακρόαση).
 Μα γιατί περπατάω? αναρωτήθηκα για δευτερόλεπτο και στη συνέχεια αντελήφθη πως αυτό συμβαίνει, γιατί ο συμμαθητής μου ολοένα και οπισθοχωρούσε.
Συγγνώμη του λέω, γιατί πάς προς τα πίσω?
Αχ, μου λέει.. Είναι η κοπέλα μου εκεί και ζηλεύει.
Δεν μου αρέσει να κρίνω και να παρεμβαίνω όμως η καρακάξα μέσα μου άνοιξε το άγιο στόμα της και του είπε πολύ αυθόρμητα: Λάθος κοπέλα έχεις!
Μπορεί μου λέει, κοιτώντας με κουταβίσιο βλέμμα.

Ο άλλος: γνωριμία σε κοινή παρέα και συμπτωματικά και γείτονας. Σε κάποια φάση, το δοτικό  του χαρακτήρα μου του είχε προσφέρει ένα φουρνάκι μικροκυμάτων το οποίο δεν ήθελα και αυτός μετά χαράς το δέχτηκε -παρ’όλο που δε με γνώριζε αρκετά.
Ύστερα από 2-3 μήνες, ήθελα η γυναίκα να βάλω δύο ράφια και χρειάστηκα black n decker. Σκέφτηκα λοιπόν, να του στείλω μήνυμα και να τον ρωτήσω αν έχει b&d (Ναι! Επιβάλλεται εμείς που δίνουμε απλόχερα, να μας επιτρέπουμε να παίρνουμε κιόλας ).

Η απάντηση που έλαβα ήταν από έναν ‘’κινέζο’’ ο οποίος είχε την πρόθεση να με βγάλει τρελή, κάνοντας ότι δε με γνωρίζει για το λόγο ότι η κοπέλα του (στην οποία είχε μιλήσει για εμένα λόγω και κοινής μας φίλης) ζηλεύει!
Δεν  ασχολήθηκα περαιτέρω όμως η καρακάξα μου ψοφούσε να τον ρωτήσει αν ζεσταίνουν καλά τα μικροκύματα.

Παιδιά? Μήπως να επανασυντονιστούμε λίγο?
Μήπως να τα σπάσουμε και να τα ξαναρίξουμε?
Είναι γνωστή η φράση : ‘’ Τα καλύτερα γκολ μπαίνουν στα φιλικά’’ όμως
είμαι 35 χρονών, και ποτέ μα ποτέ δεν έχει παιχτεί ούτε ένας αγώνας με φίλο μου ώστε να μπει γκόλ. 
Επίσης δεν είμαι η μοιραία γυναίκα που επιδιώκει όπου σταθεί και όπου βρεθεί να σαγηνεύει μέχρι και βλήτα για εγκριθεί το θεόρατο εγώ της ! Και το αναφέρω αυτό για να δείξω πως οι συνθήκες είναι καθαρές!
Ξέρω πως προσωπικά δεν ευθύνομαι για τη ζήλεια σας κορίτσια, πως είναι καθαρά δικό σας θέμα όμως το θεωρώ αστείο και απορώ.
Είναι αστείο, γιατί σκάβετε το λάκκο σας και άξιο απορίας πως σας επιλέγουν οι άντρες. Και μάλιστα οι άντρες φίλοι μου είναι και πολύ καλοί άντρες!
             
                                           


Αγαπητέ αρσενικιέ,

Σε θαυμάζω για τις συνθήκες μέσα στις οποίες έχεις επιλέξει να σχετίζεσαι.
Θέλει μεγάλο σθένος η στέρηση της ελευθερίας και η ανοχή της προσβολής.
Επίσης, προβληματίζομαι που δεν προβληματίζεσαι και συνεχίζεις αγέρωχα να γουστάρεις γόρδιους δεσμούς και να τους βαπτίζεις έρωτα και αγάπη.
Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω μα η αγάπη δεν έχει ούτε κόμπους ούτε φιόγκους! Η αγάπη έχει ελευθερία, εμπιστοσύνη και σεβασμό!
Γι’ αυτό μην επιτρέπεις για κανένα λόγο να γίνεσαι φιόγκος!

                                   

Αγαπητό ζηλόφθονο θηλυκό,

Θα ήθελα να σε ενημερώσω πως εγώ δεν είμαι  από τις μύγες που φοβάσαι και πως είχα κωλοχαρεί όταν έμαθα ότι τα ‘’ έφτιαξες’’ με τον φίλο μου!
Είχα κωλοχαρεί και τώρα τον συμπονώ που βρίσκεται εξοστρακισμένος στην Μακρόνησο  που του έφτιαξες και δεν μπορεί να μιλήσει ούτε με τον εαυτό του μήπως και τον σκοτώσεις από ζήλεια!
Δεν είμαι μύγα αγαπητή και μάθε πως οι μύγες δεν μαζεύονται παρά μόνον εαν υπάρχουν σκατά ..
Αν το κελεπούρι σου είναι απ’ αυτό, τότε λυπάμαι αλλά δεν φταίνε τα δόλια έντομα.
Αν πάλι οι οφθαλμοί σου βλέπουν φανταστικά μυγάκια τότε κάνε κάτι να καθαρίσει το βλέμμα σου μπας και σταματήσεις να είσαι σφίγγα!







Η καθεμια μας εχει τη χαρη της που εκπεμπεται απο την διαφορετικοτητα και τη μοναδικοτητα της..
Το καλουπι μας ειναι ενα!
Μοναδικο και δεν ξαναβγαινει ουτε καν σε αλλα χρωματα γκε γκε; 
Ας ζηλέψουμε εμάς που δεν είμαστε άντρες να μας έχουμε και ας μας καμαρώνουμε!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια